Zonder Toestemming - deel 1
''Wat is er toch mis met jou, wat ik ook doe, je hebt er altijd wel iets over te zeggen. Kun je nou niet voor 1 keertje gewoon blij voor me zijn? Zolang heb ik ervoor gevochten me niet te laten misleiden door de mening van anderen, ik dacht dat ik alles achter me had gelaten, maar met jou in mijn leven zal dat waarschijnlijk nooit lukken. Ik vraag het je nog 1 keer, waarom kun je niet blij voor me te zijn?''
''Hoe kan ik nou blij voor je zijn als je op het punt staat de grootste misstap van je leven te maken. Verwacht je soms dat ik je ook kom steunen als je besluit jezelf in de vijver te gaan verdrinken? Je weet dat ik je alleen maar wil helpen.''
''Waar heb ik dat nou toch eerder gehoord?''
''Ach, kom op! Wat is er de afgelopen maanden met jou gebeurd? Hoe komt het dat je absoluut geen vertrouwen meer in me hebt? Laat me eens raden, het komt door hem. Wie weet wat hij de afgelopen maanden wel niet achter m'n rug om over me heeft zitten zeggen.''
''Hoe durf je dat te zeggen, moeder, je weet best dat hij niks onaardigs over je zou zeggen en zeker niet achter je rug om! Ik ben je dankbaar voor je steun maar nu ga je toch echt te ver...''
''Ga ik te ver?! Jij moest jezelf eens horen. Hier zit je meedogenloos je eigen moeder af te snauwen, ik, die maar liefs 17 jaar lang voor je heb gezorgd zowel in de blije als de sombere periodes in je leven.''
''Ik heb je nooit afgesnauwd, ik vroeg alleen maar of je blij voor me kon zijn, nu ik dan eindelijk met de man van mijn dromen ga trouwen.''
''Dat is nou juist wat ik je duidelijk probeer te maken, hij is de man van je dromen niet, ik kan het weten, ik ben inmiddels zelf met zo'n man als hij getrouwd geweest.''
''Oh, daar gaan we weer, wat ik ook doe om je te overtuigen dat hij niet zoals pa is, het helpt allemaal niet. Het spijt me zeer wat pa je allemaal aangedaan heeft, maar denk je nou echt dat ik met hem zou gaan trouwen als ik ook maar dacht dat hij maar iets op pa leek?''
''Natuurlijk heb je het zelf niet door. Kijk, ik ben de laatste maand zelf naar een psycholoog geweest, aangezien jij weigerde om mee te gaan. Ik heb de situatie aan hem beschreven en naar zijn mening ben je op zoek naar een man met dezelfde trekken van je vader om zijn verlies weg te w...''
''Wat! Hoe kun je die woorden ook maar over je lippen krijgen. Je weet dat ik het allang heb verwerkt dat pa ons heeft verlaten. En dat was zwaar ja, maar juist door Bas weet ik dat niet alle mannen zo zijn. Binnenkort word ik 18 en dan heb jij er niks over te zeggen.''
''Je vergist je, en je zult er helaas op een harde manier achter moeten komen. Ik sta niet achter dit huwelijk. En ik zal al het mogelijke doen om het tegen te houden. Ik hoop dat je me daarom niet zal verachten.''
''Ik veracht je nu al.''
En zo eindigde ons gesprek.
hotmail.comGeplaatst in de categorie: huwelijk
problemen
3.405
Geef je reactie op deze inzending: