Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Tweede thuis

Diep ademhalend zet ze een paar beverige stappen. Weer draait ze zich om, maar ze kan simpelweg niet terug. Zoals iedereen hier. Hier zit je vast, vast. Het scheen prachtig te zijn, en heerlijk, en je was de hele dag vrolijk en gelukkig. Maar de mensen die je normaal om je heen had, gingen niet mee. Die konden niet mee.
Nog een stap naar voren. Nog een. Nu is ze er bijna. Nu kan ze het.
Toch draait ze zich weer om. Hij kijkt, hij kijkt vast! Hij houdt van haar en binnenkort zal ze hem weer zien. Toch?
Ze hoopt het, want ze kan niet zonder hem, niet zo lang.
Verder lopen, verder, verder.
Meer mensen, mensen zoals zij. Mensen die al meer gewend zijn, niet meer terug verlangen.
Ze kijken haar aan, allemaal. Openlijk kijken ze. Nina staart naar de grond en schuifelt verder.
De kring om haar heen lijkt stil te worden als ze bij de troon komt. Een zachte stem die haar naam zomaar kent, die weet wie ze is.
“Dag Nina,” klinkt het vriendelijk. “Zoek maar een plekje uit.”
Prachtig was ze, een engel!
Opnieuw draait Nina zich om, staart naar iedereen om haar heen.
Lies daar, die kent ze! Van wanneer? Was Lies hier ook?! Opgelucht haalt ze adem en loopt, rent er bijna naar toe. Zachtjes gaat ze zitten en kijkt schuw naar degene die aan de andere kant naast haar zit. Hij glimlacht.
Snel kijkt ze weer naar voren. Wat is dit moeilijk. En toch, ze kan niet anders!
Even nog kijkt ze om. Even.
Dan begint ze te snikken.

Nina, vier jaar, eerste schooldag.
Pappa is weg.

Schrijver: Suzanne Peters, 9 januari 2004


Geplaatst in de categorie: individu

4.2 met 5 stemmen 1.071



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)