Den Haag-Madrid
“ Hallo, ik ben Carlos”, zei hij.
Les na les, elke keer een stukje van zijn levensverhaal. Carlos kwam uit Madrid, had tijdens een vakantie een Nederlands meisje ontmoet. De lessen waren echt zijn uitje.
Een leuke gozer, jammer dat ie een relatie had, maar ondanks die relatie van hem, kon ik wel een spanning voelen. Het was erg eng om les te geven. Eng en leuk. Ik zorgde ervoor dat ik er tijdens de lessen zo goed mogelijk uitzag, lekker rook, en op mijn “allergoedst” les gaf! Hij kwam elke keer vrolijk naar les, bakte er niks van, sprak zo krom als het maar kon en had heel veel hulp nodig, dus moest ik keer op keer naast hem zitten (zo dicht mogelijk) om hem goed in zijn mooie ogen te kunnen kijken. Ik verdronk bijna. Gelukkig heb ik een aantal zwemdiploma’s, dus bleef ik boven water.
De vrijdag werd zo langzamerhand echt een dag om naar uit te kijken. Met in mijn tas een geurtje, een kleinigheidje, net leuk om te geven, en niet overdreven duur. Wanneer zou ik dat aan hem gaan geven? Als die anderen erbij waren? Kom op, Annetje, maak je maar niet druk, lesgeven is je taak, eerste prioriteit! Eerst die les, en daarna zou ik hem wel heel subtiel roepen ….
Maar ja, zo liep het niet….
Wat bleek? Carlos was die dag mijn enige leerling, hoe was dat nou in godsnaam mogelijk? Waar waren al die anderen gebleven? Tja, ok, dan maar met zijn tweetjes naar boven, naar het leslokaal. De trap op, met bonkend hart, het leek wel of mijn hart mijn lijf uit bonkte, wat voor soort les moest ik geven aan deze mooie Spanjaard, die “braaf” mij voor liet gaan op de trap (dames, vertouw nooit een man die je met een onschuldige glimlach voor laat gaan op de trap!)?
Het lokaal was groot en vooral: leeg. Twee personen maar aanwezig. Hij en ik.
Er stonden tafels en stoelen, ik ging een beetje stuntelig zitten.
Ik pakte mijn boeken uit de tas. Ondertussen dacht ik: hoe ga ik dit oplossen, hoe kan ik hier een goede les van maken?”
Hij legde ook zijn spullen neer. “Hoe gaat het ermee?” vroegen we aan elkaar. “O,ja, nog gefeliciteerd met je verjaardag”, zei ik zo nonchalant mogelijk, en schoof zo achteloos mogelijk het cadeautje over de tafel naar hem toe.
Hij pakte het langzaam aan, keek me doordringend aan met een zachte blik in zijn ogen, maakte het pakje open en gaf me een hand…………………..(om me te bedanken, dacht ik) om me zachtjes over de tafel te trekken en me vol op de mond te zoenen….
Erg onhandig en vast oncharmant lag ik op die tafel en lag klem onder hem. Niet dat ik me wilde verplaatsen hoor.
Ik bleef lekker liggen waar ik was. Een zoen die warm en vol voelde.
Ik genoot van de aandacht die ik kreeg.
Even nog keken we bezorgd naar de deur, wat nou als er iemand een beetje te laat kwam en nog les wilde volgen?
Maar toen er na één tel nog niemand kwam, gingen we gewoon verder met zoenen. Wat zijn die Spanjaarden toch warmbloedige lovers. Hij zette mijn lijf gelijk in vuur en vlam. Zachtjes gingen zijn warme handen over mijn lijf, zachtjes werden mijn kleren uitgedaan, zachtjes streelde hij over mijn armen, mijn rug, mijn borsten en ging door met het uittrekken van mijn bh, van mijn onderbroekje………en toen kwam ik in actie. Mijn beurt om hem uit te kleden. Ik had niet zo veel geduld als hij en ik kon niet zo lang wachten, en scheurde hem bijna de kleren van zijn lijf. Toen nam Carlos weer de leiding en ging door met strelen, totdat ik niet meer kan wachten en hem vroeg “in mij te komen”. En hij deed het. We vergaten waar we waren, en vreeën als ik nog nooit gedaan had, in een lokaal!
Toen we beiden waren klaargekomen keken we elkaar verlegen aan, dit hadden we beiden niet kunnen bedenken, een uur geleden. Tja, eh, wat toen?
“Je bent mooi”, zei hij.
Het zou lekker geweest zijn nog even tegen elkaar aan te kruipen, maar ja, een beetje onhandig op zo’n kale, koude tafel. We gaven elkaar nog een paar lekkere zoenen en kleedden ons weer aan. Dan besluiten we naar beneden te gaan.
Lag het aan ons, of keken ze ons met glimlachen op hun gezicht aan? “Nu al klaar met de les?”, vroegen ze.
De treinreis naar Madrid.Ik dacht terug aan de verjaardag van Carlos, ik voelde weer zijn warmte en zijn hartstocht. Na die ene avond waren er nog een paar mooie avondjes geweest.
Aangekomen op het station van Madrid,zei hij
“Hola profesora”.
Carlos heeft me Madrid laten zien, van el Museo del Prado tot een gewoon zwembad, van het ontbijt met churros tot en met een diner met sangría.
Het was warm overdag, maar ’s nachts was het nóg veel heter. Madrid is een stad van extremen, van koude winters en warme zomers. De hitte kon niet weg, bleef ’s nachts ook in de stad hangen. Of het nou écht 50 graden was, of dat ik het zo gevoeld heb, ik weet het niet meer, maar de nachten waren heet, lang en vooral zalig!
Zijn moeder was thuisgekomen en begreep het niet meer zo goed. La profesora de Holanda? Die hoorde zeker niet bij haar zoon op zijn kamer te slapen. Hihihi, tsja, al is Madrid een grote wereldstad, sommige mensen blijven bij hun principes, en zo hoort het ook.
Dat betekende voor ons, staande seksen in het portiek (ook heel lekker en verschrikkelijk spannend) en naar het huis van zijn broer verkassen, want die was op vakantie.
Volgens mij heb ik die week alle bezienswaardigheden van Madrid gezien, zonder het gezien te hebben.
hotmail.comGeplaatst in de categorie: erotiek
erotiek
2.516
Geef je reactie op deze inzending: