Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

vaderdag zonder een vader

Ineens dringt het tot me door... 20 juni, vaderdag...
De winkels liggen vol met cadeautjes voor de allerliefste vader van de hele wereld!
Mijn maag krimpt ineen, ik voel tranen opwellen in mijn ogen... ik loop naar huis rechtstreeks naar mijn kamer... huilend val ik op mijn bed... wat is dit hard zeg, zo pijnlijk...

Weer word je er dan mee geconfronteerd, dat die man er niet voor jou is, dat jij je vader niet kan verwennen, kan fluisteren in zijn oor, dit cadeautje voor de liefste papa van de wereld is..., zoals vroeger...

Wat is het nu weer moeilijk als dochters voor hun vader iets leuks kopen... wat kan ik jaloers zijn op die meiden die op vaderdag hun vader verwennen...
Ik voel me zo eenzaam zonder mijn vader, zo alleen...

Hij zal waarschijnlijk bij die andere kinderen zitten op die morgen, zij zullen hem iets geven, misschien wel zegen dat hij een lieve vader is...
Misselijk word ik van die gedachte...
Hoe kan mijn vertrouwde vadertje nou bij anderen zijn op deze dag... hoe kan hij zich door die andere kinderen nou papa laten noemen... hoe kan hij mij nu zo hard afwijzen...

Vreselijk moeilijk is het als je vader je in de steek laat, op zo'n keiharde manier laat vallen... hoe kan een man, zijn eigen vlees en bloed nou zomaar in de steek laten...
Een vraag die mij alle dagen bezighoudt...

Bijna een jaar is het nu geleden dat ik hem heb gesproken, dat ik hem echt heb gesproken is overigens al veel langer geleden... heel lang geleden...

Zomaaar... omdat ik de waarheid wist, boven al zijn leugens... heeft hij mij laten vallen, als een baksteen van een flatgebouw naar beneden laten donderen...
Niet zachtjes... hij is me zelfs niet achterna gekomen om me op te vangen, hij heeft me laten liggen... nooit heeft hij nog een keer naar mij omgekeken...
Intens ongelukkig eenzaam en verlaten voel ik me, nog steeds...

Ik zou willen schreeuwen, van alle daken.. dat ik hem mis... dat ik mijn papa nodig heb, dat ik van hem hou, ik zou hem willen smeken op mijn blote knieën of hij me in zijn armen wil nemen, en me wil vertellen dat alles goed komt.... dat hij me nooit meer alleen zal laten en dat hij van mij houdt...

Dit intense verlangen zal niet uitkomen... hij reed net voorbij, keek me niet aan... tranen biggelden over mijn wangen... papa?
Papa waar ben je, wie ben je?
Ik hou van jou papa en ik wil je terug, alsjeblieft papa, wil je ook van mij houden, al is het maar een klein beetje...

Papa ik smeek om jouw liefde...

Ik hoop met mijn gehele hart, dat ik je ooit nog een vaderdag-cadeautje kan geven, dat ik in je oor kan vertellen dat je de liefste papa van de hele wereld bent... papa wil je me dan alsjeblieft vasthouden en in mijn oor fluisteren dat je van mij houdt...?
Papa vertel me dat je me nooit meer alleen zult laten...
Papa ik hou van je, ik wacht op je...
Kom je snel bij me, papa...?

Schrijver: bloempje, 12 juni 2004


Geplaatst in de categorie: ouders

2.7 met 35 stemmen 2.699



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joella
Datum:
9 december 2004
Email:
HC_Girl17hotmail.com
Ik weet wat het is meid! Alleen zit mijn vader in de gevangenis maar ook hij wil geen contact met me wat k ook probeer!
Nu de kerst er aan komt is het ook al zo moeilijk!
Ik hoop dat je je vader nog eens spreek wat ik ook hoop want heb nog zoveel vragen!
Sterkte ermee!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)