Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

BELGIE

In 1963 kreeg mijn vader een ingeving, die mijn hele leven zou overhoop gooien...Terwijl ik, gelegen in een wieg, nog niet eens de rampzalige gevolgen kon inzien van deze dwaze beslissing. Laat staan dat ik mijn mening luidkeels kon verwoorden, er kwam toen alleen iets onverstaanbaars uit, maar hard zal het wel geweest zijn.

Mijn vader wou naar BELGIË emigreren, vanuit Nederland nog wel...
Als hij nu had beslist om naar Canada te vertrekken, tot daar aan toe, maar BELGIË? Ik heb lange tijd gedacht dat hij met een koloniaal ideaal naar hier kwam, maar dat was het ook niet.
Het had iets te maken met de vestigingswet, en hij wou een winkel openen...
Nog zoiets stoms, want je wordt als kleine zelfstandige zowat verplicht om 364 dagen per jaar open te zijn, goeiedag te zeggen tegen alle idioten die je tegenkomt, en als (àls) je al wat centen overhoudt aan je labeur, mag je dat vooràl niet laten zien...
Nee, het was niet m'n gelukkigste dag toen we naar BELGIË verhuisden, dat had u ondertussen wel begrepen.
Maar een mens past zich aan, en meer dan veertig jaar later meen ik toch te kunnen zeggen dat mijn incubatietijd in dit Belgenland voorbij is.
Juist nu ik bijna zo ver was om mijn Nederlandse nationaliteit te vervangen door de Belgische, komt er weer een kink in de kabel.
Na de verkiezingsuitslag van verleden zondag (juni 2004), heb ik na rijp beraad met mezelf beslist: ik blijf Nederlander, want met deze schandelijk hoge uitslag van het Vlaams Blok (een uitgespoken fanatiek stelletje oproerkraaiers, met een échte strontkleur.Récht uit de loopgraven van het Herrenvolk)wil ik niet vergeleken worden. Dan vergelijken ze me maar met een luidruchtig en achter elkaar hobbelend oranje-legioen.

Schrijver: frans, 16 juni 2004


Geplaatst in de categorie: woonoord

2.2 met 30 stemmen 1.758



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)