relativeren...
Je zal maar regenschermen staan verkopen op de wekelijkse marktdag, terwijl de thermometer 30 graden aanwijst. Of even erg, proberen zonnebrillen aan de man (of vrouw) te brengen wanneer het pijpenstelen regent.
Dat is zo van die dagen waarop je zegt, hoe is het in godsnaam mogelijk, waar ben ik mee bezig.
Gelukkig zijn die dagen eerder zeldzaam, en dan is het aan jezelf om dit alles te relativeren. Ja, zelfs om er de humor van in te zien, ook al is die soms zwart.
Eigenlijk moeten we leven van dag tot dag, van uur tot uur. Dat zou onze ingesteldheid moeten zijn. Er telkens weer van uitgaan dat elke minuut geleefd er één extra was en de volgende die dan komt een bonus is.
Natuurlijk loopt niet elke dag zoals jij het zou wensen, zoals jij die in gedachten had. Maar in grote mate kan je die wel zelf bepalen en indien nodig, hier en daar wat bijsturen. (Of, als je een gezin hebt, doen die dat in grote mate wel voor jou.)
Zo kan het wel eens wezen dat je op een morgen wakker wordt en je bij jezelf denkt, vandaag wordt het een dagje niksen, lekker rustig wat luieren en voor niemand thuis. Wees er maar gerust in dat dan juist van dit voornemen helemaal niets in huis komt, dat het net andersom zal lopen!
Eigenlijk is het misschien beter om in veel dingen te berusten. Laat jou gewoon overkomen wat komt, en zie daarna wel wat je eraan doet. Dat bespaart jou in ieder geval een heel pak stressituaties, en zoals genoegzaam geweten is dit momenteel toch één van de meest voorkomende ziektes, (nou ja), van deze tijd, « stress…. »
Iedereen kent het fenomeen wel, dan toch van horen zeggen, maar wat als je er werkelijk mee geconfronteerd wordt. Wat als jij je elke morgen bijna uit bed moet slepen, jezelf moet dwingen om je aan te kleden te weten dat er een hectische dag op het werk te wachten staat, met een baas die constant achter je vodden aanzit, zie je dan nog wel de zon achter de wolken. Want in jouw ogen is het dan echt wel zwaarbewolkt en regenachtig. Probeer dan maar eens te relativeren. Eigenlijk wens je dan gewoon op dat ogenblik die baas naar de hel.
Als je er eens goed en wel stil bij staat, komt men op een gegeven moment wel tot het besef dat je in het leven echt wel de nodige dosis geluk moet hebben. Doorzettingsvermogen is ook een must. Want hoe groot zijn de kansen dat je 80 jaar wordt, dat al jouw kinderen gezond en wel getrouwd wezen en jijzelf ook de hele tijd dat hebt mogen beleven. (Het getrouwd zijn bedoel ik dan.)
Zeven op de tien huwelijken gaan na verloop van tijd stuk, waarom er dan nog aan beginnen is de logische vraag.
Misschien is het goed om ook daarin te relativeren, en de ingesteldheid innemen van, mij zal het heus niet overkomen. En als het dan ooit toch zover komt, dan is dat maar zo, en zien wij dat dan wel weer.
Dit is natuurlijk mijn opvatting, en heel wat zullen er een andere mening op nahouden.
Het ligt allemaal ook niet zo éénvoudig, niet alles kan je gewoon plaatsen als zwart en wit. Er tussenin liggen heel wat andere kleuren, heel wat andere beslommeringen.
Maar soms zeg je dus bij jezelf, waar zijn wij mee bezig, als er weer eens één of andere heftige discussie ontstaat over pietleutigheden, net als kleine kinderen die ruziemaken om het grootste snoepje, alhoewel die even groot zijn.
Zou je dan niet beter die regenschermen staan verkopen bij een hitte van dertig graden of meer? Want weet één ding zeker...
Vroeg of laat komt daar onweer van...
skynet.beGeplaatst in de categorie: algemeen
algemeen
1.030
Geef je reactie op deze inzending: