Hagelbui
Hoe heet de nieuwe spits van het Griekse voetbalelftal?
Wel potverdomme, wéér datzelfde raadsel.
Ik sta in de supermarkt met een pak Venz Puur chocolade hagelslag in m’n hand. De hoopvolle verwachting die ik uitstraalde bij het aanlopen van het schap met broodbeleg is in één keer verdwenen. Zwaar teleurgesteld bekijk ik de achterkant van het Venz-pak; nog steeds geen nieuwe Uitblinkerz! Moet ik het de aankomende weken opnieuw doen met sportieve Doe Tipz en Weetjez over de Olympische spelen en het EK voetbal. For God's sake, zelfs de paralympics zijn inmiddels al voorbij, de WK staat al bijna voor de deur! Hoe steel ik op verjaardagen nog de show met m’n inmiddels gedateerde vragen over de topsnelheid van de service van Venus Williams, die overigens – zonder op het pak te spieken - 205 km per uur is? En dat je in Hawaï op golven kunt surfen van wel 9 tot 11 meter hoog, weet ondertussen ook iedereen binnen m’n vrienden- en familiekring.
Waar moeten we het aan de ontbijttafel nu nog over hebben? Bij gebrek aan beter weet ik inmiddels het adres voor klachten, vragen en opmerking aan de Consumentenservice uit m’n hoofd, heb ik me al tien keer opgegeven voor de Venz Sport wedstrijd, waar overigens – zie ik nu - bijna de uiterste inschrijfdatum van verstreken is en stellen we elkaar zelfs vragen over de ingrediënten van dit zoetwaar.
Het plezier dat ik kan beleven aan het dekken van de ontbijttafel met het vooruitzicht op een nieuwe uitdaging, een echte hersenbreker, een creatief idee, is de laatste tijd danig ingeperkt. Ik voel me bedonderd na de aanschaf van vijf dezelfde pakken hagelslag op een rij over een periode van minstens vier maanden.
Óf de supermarkt heeft een slecht inkoopbeleid en teert nog steeds op de voorraad van vóór de zomer, óf de gemiddelde Venz-consumptie binnen het gezin wordt zwaar onderschat door de marketingafdeling, óf - en haar verdenk ik nog het meest - de redactie van de Venz Uitblinkerz-krant is gewoon laks. Ze neemt haar lezers absoluut niet serieus. Een nieuwsbladredactie geeft toch ook niet twee keer dezelfde krant uit. Luie donders zijn het.
Maar ik pak ze terug. Ik laat me niet gek maken.
Moeizaam maar vastberaden zet ik de doos hagelslag terug. M’n blik dwaalt even over de rest van het schap en zonder me verder te bedenken pak ik van de onderste stelling vijf pakken melk chocolade vlokken van een B-merk. Voor mij geen Raadselz, geen Weetjez, geen Doe Tipz meer.
Venz kan de boom in.
Met ferme passen en opgeheven hoofd loop ik naar de kassa, maar of ik wil of niet, de naam van die Griekse voetballer blijft door m’n hoofd gaan: Assimarákis!
hotmail.comGeplaatst in de categorie: actualiteit
hagelslag
1.218
Geef je reactie op deze inzending: