Als onze Lieve Heer het wil
Daar zat ze dan, ons Tante Jans.
Haar gezicht leek het meest op een stralend zonnetje met twee ogen als twinkelende sterretjes. Klein en breekbaar leek ze.
Vijftig jaar zat ze nu in het klooster. Alhoewel er van zitten niet veel sprake was geweest. Het grootste gedeelte van haar leven bracht ze door in Nieuw Guinea tussen de Papoea's. Oh ja, natuurlijk had ze het er moeilijk mee toen ze vertrekken moest. Toen ik haar door over sprak kon ze die bewuste dag nog tot in detail aan me vertellen. Hoe zwaar het was al haar broers en zusters achter te laten. Hoe ze zo lang het mogelijk was naar hen had gezwaaid vanuit de deur van het vliegtuig. Dat vliegtuig dat haar zo ver en zo lang zou wegvliegen van allen die haar lief waren. Maar onze Lieve Heer wilde het zo zei ze. En voor hem doe ik alles. De foto's die ik gezien heb en de verhalen die ze verteld getuigen dan ook van een oneindige liefde voor dat verre land en dan vooral voor de mensen die daar woonden. Nodig was ze daar ons tante Jans. Dat wetend deed haar alles geven wat er in haar zat. Wat moet het heerlijk voor haar geweest zijn toen haar jongste broer haar daar opzocht. Wat moet het zwaar voor haar geweest zijn toen diezelfe broer stierf en zij daar niet bij kon zijn. Uiteindelijk kwam ze terug. Haar leeftijd ging een rol spelen. Genieten mocht ze nu. Lekker dicht bij haar familie. Daar genoot ze zo met volle teugen van. Haar leven bestond uit twee werelden. Een stuk van haar hart was in nieuw guinea achtergebleven. Het andere stuk was voor haar familie. Wat moesten we lachen toen ze een foto van ons zoontje bekeek en zei dat ze hem wel leuk maar ook zo wit vond. Wat had ik een bewondering voor haar toen ze in discussie ging over de politiek in ons land. Nee, wereldvreemd was ze geenszins geworden. Ik schaamde me dan ook een beetje omdat ik dat beeld van haar had. Verdrietig vertelde ze ons dat ze niet in het klooster mocht blijven. Ons tante Jans was nog veel te goed bij de pinken en ook lichamelijk mankeerde haar niets. Ze zou in een andere provincie gaan wonen en ik zag aan haar dat dit toch wel een groot offer voor haar was. Ik vond het ronduit oneerlijk. Waarom? Ze had zoveel voor anderen betekend. Zij betekende veel voor ons! We hadden haar zo graag een beetje in de buurt gehad. Toch berustte ons tante Jans erin. Onze lieve Heer zal er wel een bedoeling mee hebben zei ze. En als Hij het wil dan ga ik! Inmiddels is ze weer terug ons tante Jans. Ze werd ziek en dat was reden voldoende om haar weer in haar vertrouwde omgeving op te nemen. En nu is er feest!!! Vijftig jaar in het klooster is ze nu. Ze geniet van de kerkdienst met de Afrikaanse muziek. Ze kijkt stralend in het rond als ze door de erenhaag loopt van alle familieleden die ter ere van haar vandaag aanwezig zijn. Even strijkt ze ons dochtertje over haar bolletje. Want dat moet zegt ze. Als ik haar zo zie zitten denk ik aan haar leven van eenvoud. Maar ook aan de rijkdom aan liefde die ze gegeven en ontvangen heeft. Ons tante Jans krijgt in het hiernamaals vast een ereplaatsje naast onze Lieve Heer. Ik kan me niet voorstellen dat Hij dat niet wil. En als Hij het wil dan gaat ze! Met Liefde...
home.nlGeplaatst in de categorie: religie
Lieve Heer
1.731
Geef je reactie op deze inzending: