Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Het keukenafvalemmertje

Sinds vele jaren weet mijn man om te gaan met mijn maniakale tuingedrag.
Zo wil hij me beslist op drukke momenten de tuin niet insturen met het overvolle keukenafvalemmertje.
Het leegmaken, dat doet hij sinds enkele jaren zelf. En daar heeft hij zo zijn redenen voor.

De compostbak staat achteraan in de tuin. Elke keer ik richting composthoop wandelde was er onderweg wel een onkruidje dat best nog bovenop de aardappelschillen kon gelegd worden. En mits wat duwwerk was er zelfs extra plaats over.
En wat doe je, als je steeds nieuwe onkruidjes tegenkomt? Vooral onkruidjes die er enkele dagen tevoren niet stonden en opeens grote rozetten hebben gevormd?
Die laat u toch ook niet staan? Daar loopt u toch ook niet zomaar fluitend voorbij, met een emmertje in de hand?
En de varen die zich middenin een groep vrouwenmantel had genesteld? Even vlug de hand eronder en hups, ook het keukenemmertje in.
Zelfs de goudsbloemzaailingen in het pad van de moestuin konden er nog bij.
De terugweg aanvangen met het uitgekieperde lege emmertje was nog het moeilijkst!
Recht vooruitkijkend en met flinke pas moest de weg van compostbak naar keuken terug afgelegd worden: zonder te stoppen of te haperen, langs de boomgaard en door het prieel, in één trek door!
Naar de grond kijken was riskant. Zelfs de rozen bewonderen was op dat moment niet aan te raden want uitgebloeide rozen kunnen met gemak tussen twee vingers uitgeknepen worden. En ook niet voorbij de borders lopen want de floxen moesten nog om en om ingekort worden. Een ideaal werkje met de hand!
Een blik werpen op bomen en struiken was ook niet zonder gevolgen. Altijd was er wel een takje dat over een plant hing of eventueel het pad zou kunnen belemmeren.
Dan het emmertje neerzetten werd mogelijk de aanzet tot het plegen van ‘het verwaarlozen der huishoudelijke taken’, en dat is een zwaar vergrijp.

Eens het emmertje werd neergezet was het kwaad geschied! Vlug werd de snoeischaar bovengehaald zodat die vervelende tak en ginds ook de vergeten uitgebloeide spirea struiken nog wat konden bijgesnoeid worden.
Het kleine lege emmertje was vergeten en de kruiwagen moest er snel bijgehaald worden.
Na het ledigen van de volle kruiwagen werd terug aan het keukenemmertje gedacht, en vol goede moed werd de weg naar de keuken afgelegd.
Niet zonder gevaar!
Want onder de meidoornhaag door kwamen verschillende zevenbladplantjes loeren. Ik had telkens de indruk dat ze vreugdesprongetjes maakten omdat ik aan hen voorbijliep.
Zoiets weegt zwaar op een mens, hen moeten laten staan en weten dat ze binnen enkele dagen vertienvoudigd zijn!
Het was steeds een moeilijke queeste om met het lege emmertje de keukendeur te kunnen bereiken.
Een beetje zoals ‘In de ban van de ring’. Daar duurde het wel drie films lang om op die berg te geraken. Ze waren zelfs met twee om de klus te klaren, en ik…, ik moest steeds alleen… de ganse tuin door, met een grijnzend leeg emmertje, langs sardonisch treiterende onkruidjes en overwoekerende, wandelende planten.

Schrijver: Greet Berghmans, 4 november 2004


Geplaatst in de categorie: hobby

1.4 met 5 stemmen 1.184



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)