Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Lieve en simpele eenvoud...

Zij leerde hem kennen op een moment in haar leven dat zij besloten had om niets meer overhoop te halen, en zeker niet in haar gevoelswereld. Daarvoor was er al teveel schade aangericht, met name door haarzelf. Naief als ze was, dacht ze altijd maar dat ze lief moest zijn, vooral heel lief. Het was nu tijd om een streep onder het verleden te zetten.

Hij leerde haar kennen op een moment in zijn leven dat hij besloten had om een leven alleen te leven, het liefst dobberend in een bootje op de Grote Oceaan, als kluizenaar verder te gaan, als boetedoening voor wat hij had gedaan. Er was al teveel schade aangericht, met name door hemzelf. Naief als hij was, dacht hij dat hij verder niemand nodig had, dat hij het wel alleen zou doen, vooral alleen. De tijd om een streep onder het verleden te zetten was nog niet aangebroken.

Het was een aaneenschakeling van momenten van lieve en simpele eenvoud tussen 2 mensen die graag samen wilden zijn. Ze lachten, ze kusten, liepen gearmd over het strand, over de pier, keken naar de schepen die voorbij kwamen, waarbij zij elk hun eigen gedachten hadden. Zij, die de schepen achter zich wilde verbranden en hij, die zichzelf achter het roer waande.
Alle voornemens werden aan de kant geschoven, zodat zij zich konden overgeven aan de lieve en simpele momenten, die zij beiden jarenlang hadden moeten ontberen. Momenten waar zij beiden jarenlang niet meer in geinvesteerd hadden, omdat het niet (meer) loonde. Uitgehongerd, ondervoed als zij waren, laafden zij zich aan elkaar.

Nu de ergste honger en dorst-behoefte bevredigd is, ontstaat er ruimte. Ruimte die weer ingevuld wordt door de voornemens van destijds. De momenten van lieve en simpele eenvoud zijn weg. Zij hebben plaatsgemaakt voor momenten van vertwijfeling, zorg, boetedoening, zelfbeklag en schuld. Beiden waren zo naief te denken dat het zo zou blijven, alsof ze elkaar in een warm Zuid-Europees land hadden leren kennen, tijdens een welverdiende vakantie.

Zijn beiden zo volwassen om te geloven in een leven mét en zonder momenten van lieve en simpele eenvoud, een leven waarin vertwijfeling, zorg, boetedoening, zelfbeklag en schuld een rol spelen?

Ze zaten op de pier en keken naar de voorbijkomende schepen....de hare wilden geen vlam vatten en de zijne waren nog lek van de vorige reis.

Schrijver: Petra, 8 november 2004


Geplaatst in de categorie: liefde

2.5 met 13 stemmen 1.639



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)