Een rozen rugzak vol mannen!
Alle winkels in de stad ga ik langs, bij elke winkel sta ik stil en pak die ene rugzak. Wat een mooie rugzak, maar, zal ik nou wel? Toch eigenlijk wel veel geld. Heb ik nu echt wel een rugzak nodig? Nee! Ik ga op weg naar de volgende winkel, daar hangt weer die rugzak met rozen. Nee, ik doe het niet, ik gebruik mijn verstand en ga zonder rugzak naar huis, maar met een trots gevoel, ik heb de verleiding weer kunnen weerstaan.
Enkele weken later. Ik ga weer al die tassenwinkels langs, dit maal ben ik vastberaden om die rozen-rugzak tóch te kopen. Het mag van mezelf. Ik heb ervoor gespaard, ik ga ervoor. Helaas, winkel één: tas uitverkocht. Winkel twee: eveneens uitverkocht!
“Die rozen rugzak…………….? Mevrouw die is nergens meer te krijgen, zeker hier in de stad niet. Het was een speciale zending, en wordt ook niet meer gemaakt”. SHIT! Waarom ben ik dan ook zo gierig en “verstandig” voor mezelf?
Winkel drie draait alle hoop de nek om: “mevrouw, in heel Nederland is die rugzak niet meer te vinden”.
Ok, dan doe ik maar een smeekbede via mijn e-mail adressenlijst: “Wie o wie kan mij nog helpen aan die mooie rozen eastpakrugzak?”
Een collegaatje gaat een weekendje weg met haar man naar Amsterdam, ze stelt de vraag of ze voor me moet kijken naar die rugzak?
“JA, graag!”
“Maar, Marian, laat het niet je weekendje verpesten door alle tassenzaken in te moeten!”
Na haar weekendje weg vind ik het volgende berichtje op mijn e-mail:
“Hoi Annet, we zijn net terug uit Amsterdam. Was heerlijk! Lekker gegeten, gefietst, geshopt....... Ik ben alle tassenzaken ingelopen die ik tegenkwam. Heb hele verhalen aangehoord over de rozenrugzak. Dat het een speciale collectie is, die snel uitverkocht is omdat het eenmalig is, een collectersitem. Dat je supergeluk moet hebben maar dat de kans zéér klein is hem nog ergens te kunnen kopen. Eén verkoper zei dat de tas in héél Nederland niet meer te koop is. Nou, opwekkende verhalen dus. Wil je nu echt zeker weten of het wel of niet gelukt is, dan moet je me even bellen. Ik ga om half zes naar gitaarles en ben om 19.00u weer thuis.”
Zo snel ik kan pak ik die telefoon. Zij zit op de fiets en gaat bijna onderuit van enthousiasme(ik zie het echt voor me!) en ze vertelt me…………dat het gelukt is!
Op de Albert Kuip was nog een verkoper die de aller-allerlaatste had, maar met twee kleine gaatjes erin. En dus kreeg ze hem zelfs voor de halve prijs!
Ik bof zeg!
In deze tas doe ik alle bagage van 20 jaar mannen, voldoende voer voor psychiatrisch ziekenhuis, of chagrijnig het leven door te gaan, maar zoals altijd bekijk ik het positief. Mannen komen en gaan mijn leven in en uit. Ook ik loop levens binnen, en loop weer weg.
En hier sta ik dan weer, met mijn tas, met mijn bagage richting de toekomst.
Fier, rechtop, en trots op mezelf! Trots op de keuzes die ik tot nu toe gemaakt heb in mijn leven. Trots op mijn kinderen die er mogen zijn. Trots op mijn werk, en trots op mijn vriendinnen die er altijd blijken te zijn. Meiden om mee te lachen, te huilen en te zeuren over die mannen die het weer eens niet goed doen.
Het is zeker een feit dat gedachten, herinneringen, zoete, mooie romantische geuren kunnen herleven. Terugdenkend aan malle, vrolijke, verdrietige momenten, stop ik er velen in dit rozen rugzakje.
Dit rugzakje met zoveel mooie herinneringen zal ik de rest van mijn leven koesteren. Deze acht mannen zijn zó totaal anders, toch hebben ze een gemeenschappelijk iets, ze toveren een lieve glimlach op mijn gezicht als ik de herinneringen aan hen uit de tas haal……………………………..
Ik zal niet zinken
Ik vertouw op mezelf
Ik stel geen vragen
En geloof in wie en wat ik ben
Ik leef
Het leven is een feest
En ik hang zelf de slingers op!
hotmail.comGeplaatst in de categorie: ex-liefde
ex liefde
3.380
Geef je reactie op deze inzending: