Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Nostalgie...

Negen is hij, als er met de eeuwwisseling naar 1900 bij de buren een baby wordt geboren. Al gauw neemt hij haar mee uit wandelen in haar wagentje. Hij speelt vaak met haar. Twintig jaar later geven ze elkaar het jawoord. Onder de huwelijkscadeaus is een sierlijke vaas. Nuances lichtgroen met roze rozen…
Een heel ander meisje. Hoe oud is ze als ze in de jaren dertig aan de zijde van haar kersverse echtgenoot haar geluk gaat zoeken in Amerika? Een jaar of vijfentwintig? Krijgt ze dáár dat fragiele porseleinen theeserviesje? Of had ze het al voor haar vertrek uit Nederland? Ik weet het niet. Wel weet ik dat ze vijftien jaar later terugkomt. Alleen. Gedesillusioneerd na bittere ervaringen…
Een jongetje op een stoffig oriëntaals marktje, een jaar of acht. Over zijn schouders een lange stok waaraan aan weerszijden aarden kruiken bengelen. Zelf beschilderd, een fleurig tafereel. Door een taxiraampje brengt hij nog even gauw zijn waar aan de man…

Zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar wie zijn deze mensen eigenlijk? Wat hebben ze met elkaar te maken?
Niets. Helemaal niets. Met elkaar hebben ze niets te maken, wél met mij.

Op het aanrecht voor me staan namelijk de vaas van mijn grootouders, het serviesje van een oudtante en de waterkruik van dat jongetje uit Gaza naast elkaar te wachten op een schoonmaakbeurt, samen met andere snuisterijen.

Want oude dingen, dingen uit verre landen, zij bepalen de sfeer in huis.
Dat rieten koffertje waarin vroeger thuis de kerstspullen werden opgeborgen, prijkt nu vol planten op het naaimeubel waarmee mijn oma ooit leerde naaien. Daarnaast de koperen sigarendoos van opa die een tabakshandel had. Over de bank de worteldoek die eens de schoorsteen bij mijn ouders sierde. En nog veel meer.
Ik ben gek op dit soort nostalgische voorwerpen. Ze hebben allemaal hun plekje. Achter alles zit een verhaal, een leven, een wereld.
En die verhalen zal ik eens – met de dingen die erbij horen – als kostbare kleinoden doorgeven aan volgende generaties, aan kinderen, klein- of achterkleinkinderen…

Schrijver: Nell van den Bosch, 7 februari 2005


Geplaatst in de categorie: algemeen

4.3 met 11 stemmen 929



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)