Ik zal je nooit vergeten!

De rouwkaarten lagen netjes op stapels voor mij op de tafel.
Samen met mijn zus keken we of we niemand hadden vergeten.
In totaal waren het er vierhonderd en vijftig. Ik keek naar beneden. Van mijn zwarte schoenen naar mijn zwarte trui. Ik snikte en dacht: Waarom was je toch weggegaan? Mijn kind. Tessa!
O lieverd, je bent maar vier jaar geworden. De dag van je sterven zal ik nooit vergeten…

Tess, ga maar even buiten spelen. Ja, in de achtertuin. Mamma moet nog even de vloer dweilen en dan gaan we samen boodschappen doen. Ja boodschapies. Mag ikke mee?
Ja, wij samen Tess. Marieke gaat weer naar binnen en dweilde even snel door. Tessa liep naar buiten en tuurde naar de lucht. Mooi heel mooi fluistert ze. Net als water. Zonder het aan mamma te vragen loopt Tessa de achtertuin uit. En de straat op.

Marieke is bijna klaar ze is net van plan om naar Tessa te gaan als de telefoon gaat.
Met Marieke van Galen. He Loes! Wat vanavond? Ja, hoor dan hebben we niks. Maar dan neem ik Tessa ook mee goed? Best! Gezellig je doet maar. Je weet je bent altijd welkom. Ook met tien kinderen?, grapt Marieke. Dan ook. Haha! Lachend groet ze Loes. Tot vanavond! Oké doeg!

Tessa loopt parmantig over de straat. Haar blonde krullen glansen in de zon. Ze schatert van plezier. Ze gaat het water opzoeken. Het moet net zo mooi zijn als de lucht. Aan het einde van de lange straat ligt een groot park. Tessa huppelde er naar toe. Een oude mevrouw houdt Tessa staande. Waar ga je naar toe kleine meid? Naar een plek dat net zo mooi is als de lucht, antwoordde tessa wijs. De oude vrouw glimlacht en loopt door.

Marieke loopt naar buiten. He, waar is Tessa? Zoekend kijkt ze rond. Niet hier. Dan ziet ze het tuinhekje open staan. O, nee hé. Hevig ongerust begint ze te roepen Tessa! Tessa! Er komt geen antwoord. De buurvrouw die op het geroep afkomt vraagt wat er aan de hand is. Marieke vertelt het. Gauw gaan ze zoeken. Maar ze zien Tessa niet. Ze haasten zich naar het park. Bij de vijver staat een groep mensen. Marieke word spierwit.
En voelt wat er aan de hand is. Tessa……

Tessa staat bij de vijver. Water fluistert ze. En kijkt naar beneden. Haar gezichtje staat opgewonden. Ze kijkt er nog eens naar. En doet een stapje naar voren. Nee, dan vind ze de lucht toch mooier dan het water. Ze kijkt omhoog naar de wolken. Maar dan verliest ze haar evenwicht en valt de diepe vijver in. In hevig paniek begint ze te schreeuwen: Mam! Mamma! Maar niemand hoort haar. Ze hapt nog een keer, maar krijgt allemaal water in haar mondje. Ze spartelt maar kan niet zwemmen. Lucht…mompelt ze en gaat kopje onder.

Marieke staart naar haar dochter haar gezichtje is wit. Ze beweegt niet meer. Het lijkt net een pop. Een broeder van het reanimatieteam en iemand van de ambulance kijken haar aan. De ene man zegt: 'Mevrouw toen we hier aan kwamen en we haar lichaam vonden, wisten dat we niets meer konden doen. We hebben het toch geprobeerd. Maar het mocht niet meer baten'. De man staart naar Tessa. Tranen schieten in zijn ogen. Vreselijk zo’n jong meisje. Een jongen van een jaar of twintig komt naar Marieke toe. Hij verteld haar dat hij met zijn hond in het park liep en een schoen in het water zag liggen. Ik gaf mijn hond opdracht de schoen te pakken maar de hond haalde uw dochter uit het water. De stem van de jongen trilt. Ik heb zo snel mogelijk het alarmnummer gebeld. En alles geprobeerd. Hij kijkt de jonge vrouw aan en ziet haar wanhoop. Marieke staat daar als een pilaar. Ze huilt niet openlijk maar in haar hart kermt het. De behulpzame buurvrouw ontfermt zich over haar.

Toen moest ze de begrafenis gaan regelen. Maar ze kon het niet in haar eentje. Een man had ze niet. Wel een zus. Haar zus Marja kwam gelijk. Totdat ze vroeg wat er op de rouwkaart moest staan. Marieke dacht aan de vrouw die haar vertelde wat Tessa zei over de lucht. Opeens wist ze het. Dit komt er op de rouwkaart te staan:

Intens bedroefd maar met bewondering geef ik u kennis dat van mijn zijde is weg genomen op haar tijd en op Zijn wijze mijn innige geliefde dochter Tessa.

...'Zij moest gaan door een dal van water,
door de lucht naar haar hemelse thuis'...

Lieve Tessa, ik zal je nooit vergeten!

Je mamma.

Tessa water water

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.5 met 22 stemmen 2.082