Het dichten voorbij....
Twee jaar en een kleine vijfhonderd gedichten heeft het geduurd om tot besef te komen, dat het schrijven van ‘verhalen’ mij beter ligt.Vooral in kortverhalen loopt één en ander vlotjes. Dus lijkt de tijd zowat aangebroken om de keuze te maken. Knopen doorhakken noemen ze dit.
Voor die periode had ik nooit wat zinnigs, (lees poëtisch) op papier gezet. Maar door een samenloop van
omstandigheden ben ik verkikkert geraakt in het spelen met woorden. Die zo door elkaar verweven dat er tekstjes ontstaan waar je even stil van wordt. Dit was, en is mijn betrachting.
Lukt mij dat? Héél af en toe! Maar zoals met alles in dit leven vindt een enkeling het ‘prachtig’, weer anderen ‘ronduit niks’. Daar is hoegenaamd niets mis mee, smaken verschillen nu eenmaal.
Toch is het zo, dat enige tijd geleden mijn schrijven een andere wending kreeg. Ik begon mij méér op die kortverhalen toe te leggen. Daar heb ik de smaak nu zo van te pakken, dat het ‘dichten’ mij steeds minder lukt. ‘Waarom hoor ik jullie denken?’
Wel, het schrijven van verhalen vergt een heel andere benadering dan tekstjes in één of andere dichtvorm te gieten. Het ‘denken’ is gewoon anders. Dit ondervind ik aan den lijve. Een gedicht is subtieler. Je laat er woorden, dansend als het ware, in elkaar verglijden. Of ik daar goed in ben, laat ik in het midden. Volgens mij zijn ze van ‘aanvaardbaar niveau’, en daar ben ik best tevreden mee. De meeste zijn dan ook ‘gevoelsgedichten’. Niet altijd hoe ik mij voel, eerder een verwoording van zaken die in onze wereld emoties opwerpen. Die erom vragen om ‘aangeraakt’ te worden. Eenvoudig, maar vaak zo veelzeggend.
In verhalen of columns kan je over die zaken wel méér uitweiden. Je kan het zo schrijven, dat een potentiële lezer zich op het verkeerde been gezet voelt. Hem of haar meeslepen in adembenemende fantasieën, laten huiveren door schokkende momenten of ontroeren door prachtige liefdestaferelen. Mogelijkheden zat dus.
Dus dringt een keuzebepaling zich méér dan op. Die knop omdraaien lijkt makkelijk, maar is het niet. Mijn voorkeur gaat nog steeds naar het ‘dichten’ uit. In hoofdzaak omdat het daarmee begonnen is. Omdat ik er ‘mijn liefde’ vond, en dit in de meest letterlijke vorm van het woord.
Misschien dat ik het over een paar maanden wel weer anders zie. Het ‘dichten’ is misschien eventjes minder, het verhalenschrijven swingt dan weer de pan uit. Ben ik daar dan ‘beter in’? Ook dat zal de toekomst moeten uitwijzen. Een paar publicaties, of verschijningen in kranten zegt ook niet alles. Maar het streelt je ijdelheid, daar ben ik eerlijk in.
Mijzelf kennende zal ik waarschijnlijk blijven proberen beide te combineren. Een mens moet immers al genoeg keuzes in zijn of haar leven maken. Beide schenken mij vreugdes. Verhalen momenteel net dat ietsje méér, maar is daarom het dichten voorbij? Eventjes misschien……maar nooit lang, daar ben ik zeker van.
euphonynet.beGeplaatst in de categorie: algemeen
algemeen
864
Geef je reactie op deze inzending: