Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

ONZE MAN 13

Vlekkie

‘Wat een leuk hondje’, zei de zuster, terwijl ze hem hielp bij het dichtdoen van het bovenste knoopje van zijn overhemd, en ze wees naar een foto boven zijn bed. ‘Vlekkie’, zei hij. ‘Hij was helemaal zwart met een witte vlek op zijn kopje.’ En zonder haar reactie af te wachten sprak hij met een lichte trilling in zijn stem verder, waarbij de herinnering aan zijn hondje weer tot leven kwam. ‘Het was een lief beestje. We trokken er altijd samen op uit. Totdat hij bijna niet meer lopen kon en van ouderdom gestorven is. Zo gaat het nu eenmaal. Je leeft een tijdje en daarna ga je dood. De een leeft wat korter en de ander wat langer, maar we komen allemaal aan de beurt om naar boven te gaan’, zei hij glimlachend terwijl hij zijn wijsvinger omhoog stak. Klare taal en eenvoudige wijsheden van een oude man die weemoedig terugdacht aan zijn trouwe viervoeter en aan zijn eigen leven. ‘Het hondje is dood, maar zijn baasje leeft gelukkig nog’, zei hij tenslotte en samen met de zuster wandelde hij een nieuwe, winterse dag tegemoet.

Schrijver: bert van der linden, 10 mei 2005


Geplaatst in de categorie: ziekte

3.0 met 3 stemmen 684



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)