Morgen zien we verder

Half vijf 's nachts gaat de bel. O nee hè? Want ik weet wie het is. Het is de vriend die ik vriend noem, maar ik weet beter. Althans: ik hoor dat te doen. Maar ik wil zo graag een vriendje, net als iedere vriendin van mij.
Toch zijn er leukere venten, maar die schijnen voor anderen.
Deze vent rommelt naar mijn zolder, trapt het licht uit en vat mij bij m'n kladden.
Gaat niet.
Ik wil niet.
We rommelen naar beneden, ook dáár trapt-ie het licht uit, maar 't is welletjes, wat mij betreft.
'Koffie?' vraag ik, eis ik.
'Hmmmm.'
Hij vleit zich op de bank, laat mij lullen. Maar zo gaat het deze keer niet. Ik ben het zat, eindeloos zat.
Ik zet koffie, hijs hem overeind, dwing hem de mok in zijn handen.
'Ik zie niets,' zegt-ie.
'Nee, zal niet, nadat jij alles bij mij hebt uitgetrapt, klojo. Maarruhhh als het je niet teveel moete kost, zou ik graag willen weten wat jij vannacht geflikt hebt en waarom je hier bent, én vlot met je antwoord!'
Meneer kon er niet onderuit - was overvallen en beroofd, zei-ie.
Maar ik rook een luchtje om hem heen, me vaker opgevallen.

Ik ben het zat, eindeloos zat. Maar hij kan toch leuk vertellen, zelfs in een middernachtelijk uur, dacht ik nog even.
Daarna vroeg ik hem mee naar de plee. Als ze 'm inderdaad z'n bril van z'n smoel hebben geslagen...
Quasi voorzichtig geleidde ik hem naar de pot, gaf toen een ruk naar rechts en hij lazerde de trap af. Tree voor tree voor tree voor tree.
Ik voelde me misselijk.
Maar ook heel tevreden toen ik beneden een zachtige, ziekmakende smak hoorde.

Ziezo, gelukkig kan ik slapen, dacht ik.
Morgen zien we verder.

Morgen smak trap smak trap

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

0.9 met 9 stemmen 1.665