Vogeltje
Mijn vader is al jaren dood en mijn moeder al jaren oud. Ik zag
     het opeens op het feestje ter gelegenheid van de vervroegde
     pensionering van mijn broer. In zijn dankwoord richtte hij zich
     even tot mijn moeder, dat hij blij was dat ze er (nog bij) was
     en zo. En opeens zag ik haar zitten, klein en helder. Niet een
     oude vrouw, maar een oud schrander dametje, dat meer dan ikzelf
     steeds haar beste deed om alles te volgen wat er gezegd werd,
     haar aandacht richtend op de turbulente wereld om haar heen en
     die zo zelf een stralend middelpunt werd. Juist in haar fragiele
     aanwezigheid, haar verschrompelende kwetsbaarheid, haar stille
     breekbaarheid zag ik haar, vertrouwd en verlegen met zichzelf.
     Zij houdt er niet van de aandacht op zich te richten. Misschien
     is het juist daarom zo prettig om naar haar te kijken. Te midden
     van de grote mensen zat zij daar klein en bijna onbeweeglijk
     als een ineengedoken vogeltje, met haar felrode jasje als een
     bont verenpakje, waarvan je verwachtte dat ze het elk moment
     even zou opschudden. Haar felle oogjes hield ze bijna beklemmend
     op de spreker gericht, om daarna haar blik weer deemoedig neer
     te slaan en een onzichtbaar pluisje van haar rok te vegen, waar-
     na ze zich opeens weer herstelde en zo rechtop als mogelijk
     ging zitten. In al haar krakerigheid een toonbeeld van aandacht,
     beleefdheid en liefde, maar nooit zonder een kritisch oog. 
Ik schrok er eigenlijk niet van dat ik zag hoe oud ze geworden was.
     Het was meer dat ik me opeens realiseerde dat ze nog veel ouder
     zou worden, dat ze met gemak - ze is nu 84 - de honderd zou
     halen. Al heeft ze nu volgens haar eigen zeggen al bijna geen
     vlees meer aan haar billen om op te zitten. En al neemt haar
     lichaam al zachtjes afscheid in toenemende verrimpeling, haar
     geest lijkt steeds helderder en milder te worden. Toen we even
     later naar huis reden en ze naast mij in de auto zat, zag ik
     gelukkig weer gewoon mijn moeder, gezellig babbelend over het
     weer, de politiek en de benauwdheden van deze tijd.
Geplaatst in de categorie: ouders

 Geef je reactie op deze inzending:
Geef je reactie op deze inzending: