Het sekskonijn

Als ik ergens een hekel aan heb, is het boodschappen doen op een zaterdagmorgen. Ik vloek mezelf de tering tegen vrouwen die hun belevingen van de week midden in het gangpad staan te verkondigen. Mijn handen gaan jeuken bij het horen van jankende kinderen die buiten zinnen raken, omdat moeders geen Sponge Bob macaroni in de kar wil pleuren. Maar goed, een mens moet eten, dus begeef ik me, zoals ieder weekend, naar dé bron van ergernis genaamd supermarkt.

Mijn oog valt op een man en een vrouw die in het gangpad van de tijdschriften lopen. Hij snuffelt wat zenuwachtig tussen de Panorama en Autoweek en als zijn vrouw heel even de hoek omgaat, grist hij een Playboy uit het rek en gooit het onderin zijn winkelwagentje. Mijn aandacht is getrokken. Een beetje gezonde vent flikkert zo’n blad toch met een grote grijns bovenop de andere boodschappen? Ik laat mijn gedachten de vrije loop. Waarom zou hij dat blad onderin gooien? Vindt zijn vrouw het maar niks dat hij de Playboy leest? Denkt hij dat ze het pas zal ontdekken aan de kassa? Dat ze dan geen scène zal willen schoppen en het blad maar zwijgend afrekent? Of krijgt hij alleen bij het zien van de voorkant van de Playboy al een erectie en legt hij het blad daarom uit het zicht? Of schaamt hij zich simpelweg voor het kopen van zo’n blad?

Nu snap ik totaal niet waarom iemand zich zou moeten schamen bij het kopen van de Playboy. Ik vind het zelf een geweldig blad. De laatste nieuwe had een mooi interview met seksgod himself Frans Bauer, vier prima columns, een donkerharige, rondborstige Duitse schone als playmate van de maand en als klap op de vuurpijl, de meisjes van de Mediamarkt die in vol ornaat koelkasten, computers en scheerapparaten aanprijzen.

Eenmaal aan de kassa sluit ik achter hen de rij. Gehaast laden ze hun boodschappen uit. Ik zie hem graaien en graaien om maar eerst bij de Playboy te zijn, zodat hij hem snel ergens tussen kan moffelen, maar hij is te laat. Zijn vrouw vindt hem eerst. Ze kijkt haar man indringend en behoorlijk pissig aan. Dan bedenkt ze zich, dat er nog meer klanten in de rij staan. Ze kijkt me aan. Ik glimlach naar haar en ze glimlacht terug. Hij kijkt me aan en ik geef hem een vette knipoog. Enigszins ongemakkelijk leggen ze de Playboy bij de rest van de boodschappen.
Mijn gedachten nemen weer een loopje met me. Waarom zou ze pissig zijn? Houdt ze er gewoonweg niet van dat hij stiekem iets in de kar heeft gegooid? Vindt ze het vervelend dat hij zich eventueel aan andere dames op zit te geilen of is ze kwaad omdat er 4 euro 95 op de voorkant staat?

Het koppel betaalt zwijgend de boodschappen en in hun haast weg te komen, vergeten ze hun bonuskaart. Ik ren achter hen aan en druk de kaart in de man zijn hand. “Doe je de groeten aan het konijn”, zeg ik tegen hem. Hij kijkt me verbaasd aan. “Het konijn?”, stamelt hij terug. “Ja”, zeg ik, “je weet wel, dat zwarte sekskonijn met dat strikkie om zijn nek.” Zijn handen trillen, hij wordt zo rood als het lingeriesetje dat ik vorige week heb gekocht. Hij draait zich om en loopt weg. Geamuseerd loop ik terug naar de kassa. Ik leg mijn boodschappen, inclusief de nieuwste Playboy, op de band en denk bij mezelf: “Wat is het toch heerlijk, boodschappen doen op een zaterdagmorgen.”

Schrijver: Wendy77, 17 oktober 2005

wendystrijdonkhotmail.com

sekskonijn Playboy b Playboy boodschappen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

1.6 met 36 stemmen 4.801