Grof vuil..
In mijn Gemeente wordt er nogal eens links en rechts met het huisvuil gesmeten.
Ben je net gewend aan het ophalen op donderdag, wordt het weer veranderd in ophalen op maandag. En dan heb ik het alleen nog maar over groente-, fruit- en tuinafval. In van die grijze bakken.
Het overige vuil wordt dan weer op woensdag opgehaald. De zin van gescheiden vuilnis ontgaat mij volkomen. Wel eens in die bakken voor groenteafval gekeken? Ik wel.
Boven in de bak liggen keurig de sinaasappelschillen, de koffiedrap en de aangebrande hutspot.
Maar als je wat dieper graaft komen de melkpakken, lege dozen, gebogen lepels en gebruikte injectienaalden vanzelf naar boven. Maar ja. Dat houdt de werkgelegenheid in stand.
Grof vuil mag je laten weghalen door de Gemeente. Moet je wel even bellen.
Is ook weer veranderd. Een paar weken geleden renoveerde ik mijn badkamer. Heb er een nieuwe toiletpot in geplaatst. De oude had de pensioengerechtigde leeftijd bereikt en was volkomen vervuild. Van chloor moest hij lachen en zelfs door het gebruik van zoutzuur kwam hij niet meer bij.
Daarom belde ik de Gemeente. Of ze hem even wilden ophalen.
‘Dag mevrouw, ik heb een oude toiletpot, wilt u het even komen ophalen?’
‘Het spijt me meneer, de regels zijn vorige maand gewijzigd. Televisies of oude bankstellen komen we nog wel ophalen. Bouwmaterialen moet u zelf komen brengen.’
‘O, en hoe moet ik die pot dan komen brengen’?
‘Eh... nou gewoon met de auto natuurlijk’
‘Tja, ik heb geen auto. Maar wel een toiletpot. Komt allemaal door Jomanda en…’
‘U heeft geen auto??? Iedereen heeft toch een auto?’ Wat heeft Jomanda trouwens met een toiletpot te maken?’
‘Dat is snel uitgelegd. Niets! Maar om een lang verhaal kort te maken. Mijn auto werd bij Jomanda voor de deur gestolen. Toen ik mijn nieren liet bestraten.’
‘BESTRALEN, heet dat, meneer.’
‘Bij mij heet het BESTRATEN, mevrouw. Na die behandeling voelden mijn nieren aan als een stuk geasfalteerde siertegel. En dan druk ik mij nog zuinigjes uit.’
‘Dan heeft het dus wel geholpen.’
‘Ja, dat kun je wel zeggen. Maar na die bestrating begon mijn prostaat dwars te liggen.’
‘Eh, meneer, zullen wij ons bij het onderwerp houden. We hadden het over grof vuil en dat heeft niets met uw prostaat te maken.’
‘Nou, mevrouw. Dat moet u niet zeggen. Ik sta op een wachtlijst van twee maanden. Dat duurt te lang voor mijn prostaat. Tegen die tijd kan hij mee met het grof vuil. Komt u hem dan ophalen? Of valt hij ook onder bouwmaterialen?’
‘Meneer, nogmaals. U moet uw toiletpot zelf komen brengen.’
‘Ja, hoe dan? Op mijn rug vastbinden?
‘Vraag het aan een kennis of zo, die wel een auto heeft’.
‘O, heeft u wel eens een kennis gevraagd een dertig jaar oude toiletpot in zijn auto te vervoeren?’
‘Meneer, ik beëindig dit gesprek. U zult het zelf moeten oplossen.’
Gisternacht heb ik de toiletpot op een kruiwagen naar het Gemeentehuis gesjouwd en bij het afscheid heb ik bittere tranen geweend...
Ik heb hem daar voor de deur gezet. Met een briefje erbij: “Zorg goed voor hem, hij heeft niet veel nodig, af en toe eens doortrekken is genoeg”.
critici.nlGeplaatst in de categorie: afscheid
Grof vuil
1.158
Geef je reactie op deze inzending: