Witte kerst....
Bestaat er iets ergers dan boodschappen doen in een supermarkt?
Jazeker! Wat denk je van boodschappen doen in een supermarkt vlak voor de kerstdagen?
Ik bedoel maar, we hebben Hirochima gehad met atoombommen, Vietnam met napalm en Desertstorm met clusterbommen maar dat zijn stoeipartijtjes vergeleken met de loopgraven van Albert Heijn vlak voor kerst!!
Sinds ik samenwoon, ‘manage’ ik namelijk de proviandering. Ik ben de nieuwe chef inkoop en belast met het tactisch beleid met betrekking tot inkoop en financiering.
Niet erg! Kan ik aan. Maar dan moet je niet vlak voor kerst bij A. Heijn terechtkomen. Dan moet je niet gehinderd worden door drie hoho jodelende kerstklojo's die met trompetten, mandolines en mondharmonica’s door de winkel denderen en de hagelslag de schappen uit musiceren. Mag ik dan even braken,ja??
Getverdemme, wat een ellende.
En het kan nog erger. Als die vetpenserige kerstklojos eindelijk ergens in een magazijn gaan schaften, zet A. Heijn de geluidsinstallatie aan en worden we getrakteerd op die eeuwige, niet weg te krijgen kerstmuzak. Het lijkt Goddomme wel een chronische ziekte. Elk jaar komen die ranzige deuntjes weer 180 keer per dag voorbij.
Kan daar niet tegen ingeënt worden? Is er al eens studie gedaan naar de gevolgen van jaren lang bloot gesteld worden aan die onesthetische baggercultuur??
Maar oké, dan denk je dat het niet erger kan. Mis! Heb ik net mijn karretje volgeladen met met van alles wat een normaal mens niet nodig heeft, bots ik op de Yoghurtboulevard, tegen de Weledele Mr W.H.L.Jansen, Wethouder in mijn woonplaats en daarnaast ook nog eens mijn buurman.
Hij loopt met een fles wodka in zijn hand en ik vraag hem of dat zijn enige kerstboodschappen zijn. ‘Eh, nee Paco, mijn assistent doet de boodschappen zoals je weet. Ik heb alleen deze fles nodig en omdat jij komt dinèren met de kerst, ben ik op zoek naar een broodje afval. Je bent toch nog vegetarisch? Ik kan dat afval hier nergens vinden. Weet jij waar het ligt?'
'Alle schappen hier liggen anders vol met afval, Jansen. Maar je bedoelt Falaffel,vermoed ik. Je zou de planken op kunnen met die humor van jou. Gaat het trouwens wel goed met je? Je ziet zo wit onder je neus.’
Jansen voelt betrapt met zijn vinger onder zijn neus en haalt daar iets weg. ‘O, beetje tandpasta. Beetje te wild te kèèr gegaan met poetsen vanmorgen.’
‘Lul niet Jansen ,je was gewoon een beetje van de coke? Kan iedereen gebeuren.’
‘Zo is dat Paco, drak, drak, drak, old chap. Dan maak je wel eens een verkeerde move.’
Jansen begrijpt de grap niet zoals gewoonlijk maar intussen arriveren we bij de kassa en ik zorg dat ik met mijn volle kar vòòr Jansen de kassa bereik. ‘Hee, kom zeg, Paco. Laat mij even voor man. Ik heb maar één boodschap’
Uiteraard heb ik daar geen boodschap aan en luister niet naar zijn gehinnik. Rustig begin ik mijn boodschappen op de band te deponeren.
Tien minuten later reken ik af en zie een paarse Jansen briesend tegen een andere klant tekeer gaan, daarbij voortdurend naar mij wijzend. Plotseling raapt hij iets op van de grond, wijst naar mij en roept keihard of ik ‘deze condooms’ soms verloren ben.
Iedereen lachen. Jansen blijft er bijna in. Hem en de gluiperig lachende klanten achter hem negerend betaal ik en wacht tot Jansen zijn fles wodka heeft betaald. Ik heb de tijd….Mijn moment komt eraan…
Als Jansen na het betalen wil weglopen beginnen de alarmpoortjes te loeien en gaat de Weledele Wethouder c.q fractieprutser tegen de caissière tekeer als een op hol geslagen Fries knol. Jansen op rampkoers. Ik ga in God geloven.
Twee bedrijfslijers en een security Heijn sommeren de heer Jansen zijn zakken te legen.
Arrogant met advocaten en claims dreigend haalt Jansen de inhoud van zijn zakken leeg.
De gebruikelijke inhoud: portemonnee met zwart geld, nagelvijltje, zakdoek, notitieboekje met de namen van bouwfraudeurs en… ja hoor, een gouden horloge dat als eenmalige reclame-aanbieding voor 150 euro in een vitrine lag en dat ik "per ongeluk" in Jansen's zak had laten glijden.
Snel ga ik bij Jansen staan en fluister hoofdschuddend: ‘Jansen, Jansen, Jansen. Man, dit had ik echt nooit achter je gezocht. Een wethouder die diefstal pleegt in een supermarkt. Man o man, wat stel je mij teleur.’
Jansen wordt rood, dan paars, en vervolgens iets wat tegen zwart aanzit. Zonder omwegen wordt hij naar een kantoortje geleid en hem achternalopend vraag ik of het kerstdinèr nog doorgaat en hoe laat ik verwacht wordt..
’Moet ik een stropdas om?’
Jansen roept iets onverstaanbaars.
Hij ziet wat wit onder zijn neus en met een warm kerstgevoel, rijd ik mijn karretje naar de auto.
critici.nlGeplaatst in de categorie: kerstmis
witte kerst
1.981
Geef je reactie op deze inzending: