Het Station
Verdwaasd keek hij om zich heen. Iedereen stond keurig, met de koffer in de ene en het boekje in de andere hand, te wachten op wat komen ging.
Heeft dan niemand door wat er gaande is?
Hij kon het niet geloven.
Omdat hij vond dat hij toch op zijn minst een poging moest ondernemen, sprak hij de wat oudere man naast hem aan:
"Mijnheer, weet u waar u heen gaat?"
Met enig ongeloof in zijn ogen keek de man hem aan.
"Ja natuurlijk! Ik ben op weg naar Het Station!"
Nu is Theo niet geheel op zijn achterhoofd gevallen maar dit begreep hij niet.
"Het station? Welk station? Waar is dat dan?"
Daar kwam de welbekende glimlach. De glimlach van: "Och wat zielig, hij weet Het nog niet".
"Het Station, jongeman. Hoofdletter S, Het Station!"
Echt, de hoofdletter was te horen!
"Ok, goed. Stel dat ik me hier een beeld van kan vormen. Waarom gaat u daar heen?"
"Omdat dat goed is jongen! Omdat Hij dat wil."
"Hij? Wie hij?"
"De Trein! Natuurlijk heb je wel een kaartje nodig, maar als je dat eenmaal hebt, dan kun jij ook naar Het Station!"
"Ja zeg! Een kaartje. Ik wil natuurlijk wel weten waarom ik zo'n kaartje zou willen hebben, afgezien van de eventuele kosten. Wat kan ik verwachten in het station?"
"HHet SStation jongen; ik zou het erg op prijs stellen als je wat meer eerbied zou tonen. Op Het Station vind je rust, en vergeving. Het is De Plek waar je wilt zijn. De reden van jouw leven."
Theo wist niet wat hij hoorde. Deze man, die hij absoluut niet kende, vertelde vol overtuiging over HHet SStation. Nee, hij was meer bezig hem de les te lezen. De afgelopen jaren heeft Theo zich aangeleerd zich niet meer zo snel kwaad te maken. Heel veel idealen zijn al vernietigd door Den Haag en alles wat er maar een beetje bij in de buurt komt. Zijn herwonnen zelfvertrouwen heeft hem er echter weer een beetje bovenop geholpen. Theo weet nu dat hij de enige is die ervoor kan zorgen dat hij zich prettig voelt. Het woord Geluk probeert hij nog een beetje uit te stellen, maar ook dat zit er aan te komen.
En deze man vertelde hem dat Het Geluk, Het Paradijs gewoon, met een trijnkaartje, te vinden is op Het Station...
"Mijnheer, hoewel ik niet twijfel aan uw motieven wil ik u toch vragen: hoe komt het dat u dit zo zeker weet?"
De man keek nu echt boos naar Theo.
"Jongeman, als jij de reistijden uit het spoorboekje in twijfel trekt, als jij het lef hebt te twijfelen aan Het Materieel, dan ben je het niet waard te reizen!"
Theo leek even aangeslagen maar herstelde zich.
"Mijnheer, ik wil u echt niet aanvallen. Ik probeer het alleen maar te begrijpen. Maar, laat ik het anders vragen: Wie heeft u verteld over Het Station. Wie is daar geweest en heeft bij terugkomst hierover verteld. En wat heeft hij verteld?"
"Niemand keert terug van Het Station! Het is het ultieme doel! Je vindt je geluk op Het Station. Alleen wanneer je De Trein neemt, zul je op Het Station aankomen!"
Theo kon zijn oren niet geloven.
"Mijnheer, ik dank u vriendelijk voor uw tijd en geduld. Als u het mij niet kwalijk neemt, koop ik nog even geen kaartje. Ik wens u hoe dan ook een goede reis en een prettig verblijf op Het Station. Wie weet ontmoeten we elkaar nog eens! Tot ziens!"
De man knikte even en in zijn ogen was een lichte verbazing te ontdekken.
Plots werd eenieder opgeschrikt door de speakers op het perron:
"Ding! Dong! Ding!
Vanwege seinstoringen zijn alle treinen met bestemming Het Station gestremd. Er zullen zo snel mogelijk bussen worden ingezet. U dient rekening te houden met een fikse vertraging. Wij danken u voor uw begrip!"
Theo wist nu genoeg.
Vol vertrouwen en goede moed ging hij terug naar zijn Thuis.
De plek waar hij kan genieten van het leven en Fred kan uitnodigen voor een goed glas wijn.
De Spoorwegen, daar kun je mee thuisblijven!
Geplaatst in de categorie: religie
Spoorwegen
654
Geef je reactie op deze inzending: