Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

De nepkus

Alle ogen waren op mij gericht. Mijn handen voelden zweterig aan.
Een rode blos gleed over mijn gezicht. Oef…wat had ik het warm.
Een lange jongen met een grote mond nam het woord.
‘Welkom op onze studentenvereniging! Zoals je al wel gehoord hebt, moet iedereen hier die nieuw is een soort van een opdrachtje uitvoeren’. Het sarcasme in zijn woorden ontging mij niet. Hij bedoelde dus de ontgroeningsfase. De zenuwen gierde door mijn lijf. Wat stond mij te wachten?

Ik hoorde maar half wat hij zei. Gek genoeg ving ik net één van zijn laatste woorden op. ‘En dat gaat gebeuren op 14 februari’. ‘Wat? …ik hoorde het even niet’, stamelde ik.
Verschillende studenten begonnen te lachen. De jongen die de leiding had genomen, kwam voor mij staan en schreeuwde: ‘Jij gaat op 14 februari je liefde verklaren aan een persoon die wij uitkiezen’. En dat doe je door die persoon vol op zijn of haar mond te kussen. Ik schrok en voelde voor de tweede maal het bloed naar mijn wangen stijgen. Een jong meisje stootte mij aan en fluisterde: ‘Bewaar die mooie rode kleur maar voor 14 februari. Anders moeten we je nog bijschminken ook.

Op die bewuste dag werd ik met een kater wakker. Niet met een kater in de zin van: ‘te veel gedronken’. Nee, ik had die nacht geen oog dichtgedaan.

Met een groepje van zesentwintig man liepen we een voor mij onbekende winkelstraat in. De drukte en de opwinding van mijn toekomstige ‘vrienden’ gingen aan mij voorbij. Opeens werd ik naar voren getrokken. ‘Jij gaat die politieman die daar staat te posten vol op zijn mond kussen’. Ik keek angstig naar het dreigende gezicht naast mij, en staarde toen gelijk naar de man in het blauw. ‘Nee!’, fluisterde ik met een hese stem. ‘Dat durf ik echt niet’.

Er werd minachtig gefluisterd en gescholden.
Je moet het doen hamerde het door mijn hoofd. Heel even maar, het is zo gebeurd. Ik wist niet waar ik het lef en de moed vandaag haalde, maar met langzame passen liep ik naar de man in uniform. De politieman zag mij aankomen en keek heel verbaasd. Ik liet me snel in al mijn onzekerheid pardoes in zijn armen vallen en was van plan mijn lippen op zijn mond te drukken. Maar de weerstand van zijn armen belette dat. Mijn lippen kwamen ergens op het puntje van zijn neus terecht. Tegelijkertijd werd ik in een ijzeren greep vastgehouden. Woedende woorden klonken in mijn oren.
Een lachsalvo van de studentengroep daverde door de stad.

Ik wou me losrukken, maar de politieman hield me nog steeds stevig vast.
Ik moest mee naar het bureau. Ik vervloekte mijn daad. Maar op weg naar de politiewagen hoorde ik iemand roepen: ‘Je bent geslaagd. Het was echt goed!’.
Voor het eerst voelde ik iets van een overwinning. Het was geen kus op de lippen geweest. Had nou niemand dat gezien? Ik was ze te slim afgeweest. Ze zouden nooit genoegen hebben genomen met een kus op een neus. Ik lachte en was van plan dit geheim met niemand te delen. Ik was zeker niet van plan deze man ooit nog te gaan kussen, dus hield ik het maar bij deze nepkus.

Schrijver: Paula, 22 februari 2006


Geplaatst in de categorie: humor

2.0 met 3 stemmen 716



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)