Neringdoende
Klein en zelfstandig waren ze, de wijk kende ze in grote verscheidenheid. Bakkers, slagers te kust en te keur, kruideniers in overvloed, maar vooral de boeren. Op elke straathoek of in groepjes op pleintjes.
Melkboer, sigarenboer, groenteboer, kolenboer, patatboer, puntzak (klein) 15 cent en vierkante zak (groot) 25 cent, mayo 5 cent extra.
Als kind werd ik vaak uitgezonden om de middenstand in de wijk te confronteren met de boodschappen die mijn moeder me mee gaf. "Anders nog iets gewenst"?, steevast de vraag van elke detaillist uit die tijd. Ik schudde dan mijn hoofd en zei, "opschrijven, alstublieft", de neringdoende wist dat we het niet breed hadden, legde de lat niet hoger en wachtte op betere tijden met mij. De tijd van de gasmeter, waar een roodgekleurd muntje met uitsparing in moest, een stuiver kon ook, maar dat werd er later bijbetaald.
Van den Berghstraat 28, armoe troef, maar wel een rijk leven. De buurt was arm, de buurt was super, uiteindelijk heeft men de wijk genomen.
Geplaatst in de categorie: woonoord