Lintjesregen

De laatste tijd is het weer minder goed geweest dan we gewend zijn in april. Zeker zo rond Koninginnedag is er vaak een lekker oranje zonnetje. Af en toe een buitje kan, maar dat blijft dan meestal wel binnen de perken.

Dit jaar wordt april echter gekenmerkt door ongekend lage temperaturen en erg veel buien. Zo kun je dan ook niet buiten goede regenkleding of een parapluie. Maar het slechtste weer was wel op 28 april van dit jaar. Een ware stortbui brak boven ons land los.
Geen dorp of stad bleef gespaard voor deze neerslag. Hoewel de intensiteit zeker per gemeente verschilde, was de buiigheid dit jaar wel erg groot. De lintjesregen deed ons land bijna naar drastische maatregelen grijpen. Hier en daar werd zelfs beperkte dijkbewaking ingeroepen. Hoewel het KNMI geen waarschuwingen voor die dag af gaf, bleek al snel dat de deskundigen zich ernstig hadden vergist. Menig burgermeester zag zich het water naar de lippen stijgen.
Een dag later werd het resultaat breed uitgemeten in de landelijke en regionale pers. Met naam en toenaam werden de nationaal en plaatselijk bekende Nederlanders genoemd met de toevoeging van de aard van het lintje.
Zo werd in Den Haag ene Wolbert Smijtinga (69 jaar) geridderd vanwege zijn inzet voor het buurthuis “De Kliko” , waar hij al zo’n vijftig jaar als vrijwilliger werkzaam is. In Wijk bij Duurstede werd mevrouw Alie Paardekop- Heijkamp geridderd vanwege haar langdurige functie als toiletjuffrouw op de plaatselijke veerpont over de Lek. Jan Kwabbernoot ontving de versierselen als Ridder in de orde van Oranje Nassau geheel onverwacht. Hij was zelfs niet bij zijn eigen uitreiking. Dit vanwege zijn veertig jarig jubileum bij de fabriek waar men de versierselen voor de diverse ordes maakt.
In Polsbroek ontving het gehele plaatselijke dameskoor “Nut en Genoegen” een ridderorde vanwege het feit dat het koor als enige in Nederland is staat was gebleken geen cd te maken. Zeker een prestatie van formaat. In Tuitjehorn werd Ate Gratema blij verrast toen hij uit bed gehaald om vervolgens naar het Gemeentehuis te worden gebracht waar hij tot Ridder werd geslagen in de orde van Oranje Nassau vanwege zijn inzet en betekenis voor de regionale duivenfokvereniging.

Toch bevreemdt mij dit alles wel. Want hoewel er enkele duizenden lintjes werden uitgereikt, mis ik de echte helden. Niet de mensen die veel goeds doen, of wat extra toevoegen aan de eigen omgeving. Nee, ik bedoel dan de ware helden. Mensen die met gevaar voor eigen leven zich hebben ingezet voor anderen. De ene man die het leven redde van een drenkeling, of die twee jongens die een ander kind uit een vijver redden. Of dat meisje dat ervoor zorgde dat een ruzie die zou uitmonden in zinloos geweld werd gesust. Of die huisvrouw die zich al meer dan dertig jaar inzet voor haar gezin en zichzelf wegcijfert.

Ik denk dat het tijd wordt dat men duidelijker omschrijft wanneer men een lintje verdient. Zoiets dient mijns inziens alleen gegeven worden aan personen die hun eigen toekomst, welzijn of leven in de waagschaal zetten.
Anders verwordt een dergelijke mooie onderscheiding tot een versiersel dat nog minder inhoudt dan een medaille bij de avondvierdaagse. Gaan we die laatste kant op, dan lijkt het me handiger om alle pasgeborenen alvast een lintje mee te geven, zodat ze later dit niet meer hoeven te ontvangen.

Wat dat betreft zou het voor mij in het vervolg op 28 april wel droger mogen worden: in ieder geval geen regen, maar hier en daar een drupje, maar dan wel op de juiste plaats.