Generatiekloof

Als jonge kinderen tegen hun ouders in verweer gaan, blijkt hun eigenbelang(etje) onmiddellijk. Ouders staan met hun handen in het haar, omdat ze niet willen zeggen dat ze nog niet alles begrijpen.
Als de kinderen de puberteit voorbij zijn en vol in het leven terechtkomen, gaan ze bepaalde zaken beter weten dan hun ouders (misschien gold dat ook al voor de kindertijd, want wat weten volwassenen nog van de [specifieke] perikelen die de allerkleinsten te verduren hebben op school en met vriendjes en vriendinnetjes). Maar ze gaan zich [vaak] ook bemoeien met persoonlijkere dingen, zoals het bestedingsgedrag van de ouders, de manier waarop ze met elkaar omgaan, waar ze vakantie moeten houden en dat ze op hun eetgedrag moeten letten.
Daarna hebben ze zelf kinderen en worden met zichzelf geconfronteerd. Ze herinneren zich streken, grappen en grollen, maar ook situaties van totaal onbegrip en botsingen en denken: “Dat kan ik niet uitleggen aan mijn kinderen.” Zwart is zwart en wit blijft wit voor kinderen.

Kijkend naar bejaarden is het moeilijk voor te stellen hoe ze de rotzooi beoordelen, waarmee hun volwassen kinderen te maken hebben. De angst die ze hadden of ze wel goed terecht zouden komen, met dat lange gecomputer, met die beperkte sociale contacten, zonder die uitgebreide zegeningen uit hun verleden, als slachtoffers van de ontkerkelijking. Voor bejaarden zijn al die zorgen reëel en het is onbegrijpelijk dat er toch iets van hun kroost terechtkomt.

De nieuwe generatie ouderen moet straks leren praten met de computer. Hun vrijheden worden opgeofferd aan de noodzaak om je veilig te voelen op straat. Ze mogen pas genieten van hun ouderdom als ze de zeventig gepasseerd zijn. Maar moeten dan zorgen fit genoeg te zijn om toe te komen aan waarover ze droomden toen ze nog arbeidzaam waren.

De kleinkinderen vragen zich af hoe oma en opa zo inflexibel geworden zijn, dat ze blijven tikken op antieke toetsenborden, dat ze moeite hebben met al die camera’s op elke straathoek en dat ze zich opwinden over softe jonge mensen, die al voor hun 13e jaar denken te weten hoe het leven anno 2044 geleefd moet worden.

Schrijver: Willem Houtgraaf, 3 juni 2006

whoutgraafhotmail.com

Biografie van deze schrijver

Generaties generatie generatiekloof

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

1.8 met 4 stemmen 1.339