Nachtmerrie

Is er leven na een scheiding?
Dat vroeg Paula zich vaak af. Ze was zo gelukkig met Martijn. Of gelukkig? Redelijk gelukkig althans. Samen bewoonden ze een riant huis in een rustig voorstadje. Martijn was hoofd van de basisschool daar. Geen geringe positie, hij had het druk met van alles en nog wat. Veel idee van wat hij daar precies deed behalve lesgeven en vergaderingen voorzitten had ze niet. Martijn was geen prater.

Toch voelde ze zich niet eenzaam; ze had haar vriendinnenclubje met wie ze uit winkelen, golfen en naar de schoonheidsspecialiste ging.
Oppervlakkige genoegens, maar ze hoorde erbij en dat voelde goed.

Nu niet meer, de vriendinnen bleken niet gesteld op de aanwezigheid van een gescheiden maar toch nog aantrekkelijke vrouw.
Drieëndertig was ze nu, lang, slank, blond stijl haar en lichtgrijze ogen.
Maar ja, een begin van rimpels was, als je goed keek, in haar voorhoofd gegroefd. Zo ook langs haar mond en ogen.

Hoe anders was dat bij Anke, de negentienjarige stagiaire die Martijn boven haar verkoos.
Net als zij was ze lang en slank, maar ze was de gelukkige bezitster van donker krullend haar en contrasterend blauwgroene ogen. Voorts werd zij gekenmerkt door een absoluut gebrek aan rimpels. Wacht maar, dacht Paula vaak wraakzuchtig, de tijd zal voor je werken.

Nu zwierven Martijn en zij de wereld rond, levend van de hand in de tand; Martijns tweede jeugd.
Prima geregeld, die Martijn toch, dacht Paula cynisch, hij heeft mij zichzelf afgenomen, maar niet onze, nu haar woning. Wie weet verkoop ik die en ga in een grote stad wonen, werk zoeken, nieuwe vriendinnen maken en een nieuwe man die drieëndertig niet als oud ervaart.

Maar ze voelde zich nog lang niet zelfverzekerd genoeg om dit plan te realiseren.
Diep alleen voelde ze zich.
Overdag ging het nog wel, ze had haar hobby’s weer opgepakt: pottenbakken, schilderen en pianospelen. Ook maakte ze ’s avonds lange wandelingen. Dit laatste meer om droomloos te kunnen slapen, want haar dromen waren ronduit afschuwelijk. Ze leken alle op elkaar, bijna repeterend…

– Ze droomde dat ze wakker werd, haar slaapkamer uitging en naar de huiskamer liep. Door het raam zag ze ergens ver weg een forse rookzuil, vettig en bruin. Met enorme snelheid naderde de zuil. Toen barstte het venster, het verpulverde en zij strompelde in paniek achteruit, viel over de vallende voorwerpen in huis, de plantenbakken, zelfgebakken vazen. Serviesgoed rammelde tegen de kastdeur.
In godsnaam, wat wás dat, een aardbeving?
Alles wat Martijn en zij opgebouwd hadden, alles verwoest.
Ze werd tegen de muur geslingerd, zag lampen, tafels en stoelen vallen en verbrijzelen.
Weg van hier, dacht ze, weg!
Haar hoofd deed pijn, ze zag dat haar handen wit waren, bedekt met fijn stof. Er liep bloed langs haar pols uit een snee die ze niet kon ontdekken.
Weg hier!
Ze trapte door de rommel naar de voordeur, stof warrelde op, ze stikte er haast in, wankelde naar buiten. Haar lichaam, alles leek bezeerd.
Ik moet hulp halen, dacht ze, ik heb een dokter nodig. Ze perste haar handen in haar ogen, snikte.
Naast haar stopte een auto, het portier ging open, iemand trok haar naar binnen.
‘Stil maar,’ klonk een mannenstem. Ze vloog hem om de hals. ‘Stil maar,’ zei hij weer en klemde haar in zijn armen.
Buiten zinnen werkte ze zich dicht naar hem toe, ging half liggen en trok hem over zich heen.

Later kwam ze tot de ontdekking dat ze weer liep. Haar voeten deden pijn en toen ze bleef staan, ontdekte ze dat ze blootsvoets was, ergens onderweg had ze haar schoenen verloren.
Ik wil naar huis, dacht ze, naar Martijn.
Ergens in haar droom besefte ze dat dit niet kon, dat zij Martijn nooit zou terugzien.
Ze strompelde eindeloos voort, kreunde van smart en voelde zich steeds eenzamer –

Bestaat er leven na een scheiding?
Dat vroeg ze zich bij het wakker worden af.
Iedere keer weer.

Nachtmerrie scheidin scheiding dromen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.7 met 15 stemmen 1.277