Het telefoongesprek II
‘Oh!’ is het enige wat Jaap zegt, maar het liefste zou hij haar direct hebben verteld dat hij vaak aan haar denkt, bij haar wil zijn, haar warme lijf wil voelen. Maar nee, dat kon hij niet doen, dat zou al zijn mannelijkheid aantasten. Hij zou in een watje veranderen en dat was wel het laatste wat hij wilde. Hij was een man, maar dan ook een échte!
‘Luister Monica, ik heb al van Sophie gehoord dat er morgen een voorstelling is’, liegt Jaap. ‘Ik bel haar regelmatig op haar mobiel.’ Dat laatste was niet gelogen. Gisteren had hij zijn dochter nog gesproken en ook Bjorn gedag gezegd. Over de toneeluitvoering had Sophie echter gezwegen. Misschien wilde ze hem niet in verlegenheid brengen.
‘Je wist het dus al?’
‘Ja!’ zegt Jaap kort. Zijn stem heeft iets onbereikbaars.
‘Weet je, het is vandaag erg druk op de zaak. Een hele vracht opdrachten te gaan en Kees-Jan die de hele tijd aan me trekt. Hij heeft al drie keer mijn kantoor binnengekeken sinds ik met jou aan het bellen ben. Je snapt het wel, de plicht roept.’
Jaap staart in de lege ruimte. Het is muisstil. Al zijn collega’s zijn inmiddels naar huis toe.
‘Sorry dat ik je dan stoor’, zegt Monica nu verontschuldigend. ‘Maar ik dacht dat je dit wel wilde weten.’
‘Is al goed!’ Jaap maakt een sussend geluid. ‘Ik zal het noteren, moet nu echt verder anders wordt Kees-Jan ongeduldig.’
‘Begrijp het. Jammer had je nog zoveel meer willen vragen. Zo te horen gaat alles goed met je.’
Jaap tekent een derde poppetje op de achterkant van het blad papier. Mondhoeken omhoog, ogen dichtgeknepen.
‘Andere keer, Moon. Nu even niet.’
Hij betrapt zich erop dat hij zijn vrouw Moon noemt, een koosnaampje dat alleen hij gebruikt.
‘Nou dag dan maar.’ zegt Monica.
‘Doei.’
Jaap verbreekt de verbinding. Kijkt nog eens in de spiegel en knipoogt. Het blad met de tekeningen legt hij onder de stapel met post. Dan checkt hij zijn privé-mail. Er zijn twee nieuwe berichten.
Jaap,
Ik wil dat je een keuze maakt! Monica of ik?
Annemarie
Geen liefs, geen kusjes, geen knuffels, niks van dat alles. Jaap haalt zijn schouders op. Klinkt aardig serieus, denkt hij. Maar ze kan toch niet in alle ernst menen, dat ik Monica zal verlaten? Voor haar? Een romance was het, die wat langer duurde dan normaal, vooruit. Maar van liefde was nooit sprake geweest. Mooi, knap, geil en intelligent, dat was ze, maar niet meer dan dat. Zonder te antwoorden leest Jaap verder.
Ha die Jaap!
Maquette afgekeurd. Als we zo doorgaan, kunnen we binnenkort glazen gaan wassen in café Berlage!
Fijn weekend! Ga je nog iets leuks doen morgenavond?
Ciao, Kees-Jan
Jaap sluit zijn computer af, stelt het alarm in en vertrekt via de achterdeur. Op straat groet hem een voorbijganger. Een dame met lange blonde haren fietst voorbij. Gevolgd door twee kinderen. Ze zien hem niet. Even lijkt hij uit het veld geslagen, maar dan herstelt hij zich. Recht zijn rug en met ferme passen loopt hij richting de parkeergarage. Morgen zal hij bij Monica aanbellen, zich melden als privé-chauffeur, haar een groot boeket bloemen in haar handen drukken, zijn Audi A6 voorrijden en haar en kinderen uitnodigen om in te stappen. Samen zullen ze naar de voorstelling gaan. Zelfvoldaan kijkt Jaap in een winkelruit. Trekt zijn colbertjasje recht en doet een pluk van zijn zwarte krullen achter zijn oor. Uit zijn i-pod klinkt: I did it my way. ‘Image, er gaat niks boven image.’ lacht hij.
Inzender: Marianne Pepels, 30 januari 2007
hotmail.comGeplaatst in de categorie: ex-liefde
verlangen
673
Geef je reactie op deze inzending: