Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Heidag deel 1

Het is vrijdag. Vroeg in de ochtend. De zon is nog maar nauwelijks doorgebroken. Jaap heeft zich samen met een aantal collega’s verzameld op de Strabrechtse Heide. De hele dag zal in het teken staan van zelfreflectie en zelfinzicht. Tenminste zo had groepsleider Maarten het in zijn introductie over deze heidag voorgesteld. Het was een idee van Kees-Jan, die het nodig vond dat alle neuzen binnen de organisatie weer dezelfde kant op zouden wijzen. De laatste tijd ging het bergafwaarts met Holthuis, Haarhuis, Das. Gebrek aan nieuwe projecten en bestaande opdrachten werden steeds vaker op het laatste moment geannuleerd. Tijd voor verandering. Hoewel Jaap niet erg veel zag in een dag van bezinning op de hei, schikte hij zich voor de lieve vrede in het plan. Sinds de ontdekking van zijn overspelige relatie met Annemarie was er al zoveel aandacht naar hem uitgegaan, dat het tijd werd om iets terug te doen. ‘Geven een weldaad voor de mens!’ had hij laatst ergens gelezen. Als dat waar was, dan wilde hij dat vandaag wel eens aan de lijve ondervinden. Doorgaans trekt hij zich nauwelijks iets aan van de mening van anderen, is hij volledig overtuigd van zichzelf, en neemt hij absoluut meer dan hij geeft. Maar vandaag zou dat anders zijn. Hij zou dan wel zoals altijd doelgericht en effectief te werk gaan, maar daarbij rekening houden met zijn omgeving. Alles zou beduidend minder schwung hebben, maar hij zou tevreden naar zichzelf kunnen kijken. Hij zou tot de conclusie komen dat er meer is in het leven dan feesten, drank en vrouwen versieren, dat hij belangrijk is voor anderen. Hierbij zou het geloof in een hogere macht zich even meester van hem maken, om dan vervolgens weer te verdwijnen. Lang leve Jaap!

Het is stil op de hei. Voor de zekerheid heeft Jaap zijn iPod meegenomen en wat nieuwe muziek gedownload. Hij heeft nergens zo’n hekel aan als aan stilte. Als een gesprek stil dreigt te vallen, zal hij er weer direct nieuw leven in pompen. Hoe dat maakt hem niet uit, als er maar leven in de brouwerij is. Een missie, die hij heel serieus neemt. Zo serieus dat er weinig rust te bespeuren valt als hij op kantoor aanwezig is. Dat anderen hem soms bewust mijden, deert hem niet. Hij gelooft heilig in zijn missie. Ook vandaag. Al wordt het wel wat moeilijk tijdens de meditatieoefeningen die Maarten heeft bedacht. Maar Jaap kent voor alles een oplossing, is absoluut niet voor één gat te vangen. Als hij niet hardop mag praten, dan doet hij het wel zachtjes. En als dat niet helpt, zijn er altijd nog gebaren. Voor iedere denkbare situatie heeft hij een ander gebaar verzonnen. Bepaalde uitdrukkingen die hij vaak gebruikt, is hij zelfs Jaapiaans gaan noemen. Zo erg is hij van zijn acties overtuigd. Ooit zal hij er een bestseller over schrijven!

Jaap zit naast Maarten op de grond. De anderen in een kring om hen heen. Zoals gewoonlijk heeft hij het middelpunt van de belangstelling opgezocht, door dicht bij de groepsleider te gaan zitten. Zo kan hij alles in de gaten houden en corrigeren waar nodig. Omdat de zon zich vandaag wel eens van een redelijke felle kant kon laten zien, kon hij het niet nalaten om Ray-Ban ook uit te nodigen. Hoewel er nog maar enkele zonnestralen te bespeuren zijn, zet Jaap zijn opvallende zonnebril met getint glas op het puntje van zijn neus. Hij ademt eens diep in. Maarten, in kleermakerszit, laat zijn handen opengevouwen op zijn knieën rusten. Meteen als Jaap dit ontdekt, imiteert hij het gedrag om voor zijn collega’s een goed voorbeeld te zijn. Vandaag stond immers in het teken van geven, had hij zichzelf voorgenomen. Met een lange sonore ‘ohm-klank’ begint hij de meditatieoefening. Maarten, een kleine, onopvallende man gekleed in een beige katoenen broek met bijpassend shit van soepel vallende stof, begeleidt de sessie. Hij draagt sandalen. Omdat de paden op de hei niet overal vrij zijn van brandnetels heeft hij ook sokken aangetrokken. Zijn baard geeft hem de look van Jezus in tijden voordat hij aan het kruis genageld werd. Zijn grijze haren ogen naturel, ongestyld en in geen maanden aangeraakt door een kapper. Ondanks zijn grijze-muis-uiterlijk heeft hij iets avontuurlijks over zich. ‘Hij had de broer van Robinson Crusoë kunnen zijn!’ denkt Jaap. ‘Als ik ooit nog eens vastzit op een onbewoond eiland, zal ik hem vragen om thee te komen drinken. Kruidenthee!’ grinnikt hij. De oefeningen vergen een behoorlijke mate van concentratie en doen een beroep het visueel vermogen. Jaap komt er al snel achter dat dingen die hij duidelijk beeldend voor zich ziet, bestaan uit mooie dames in veel te korte rokjes, grote borsten en een uitdagende glimlach. Hoe hij ook zijn best doet om aan een grote oude eik midden in een uitgestrekt landschap te denken, iedere keer ziet hij weer hetzelfde beeld voor zich. Steeds in een andere gedaante. Eerst die van zijn vrouw Monica, dan die van minnares Annemarie, gevolgd door die van Marieke, zijn personal assistent.

Schrijver: Marianne
Inzender: Marianne Pepels, 13 februari 2007


Geplaatst in de categorie: overig

3.0 met 1 stemmen 494



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)