Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

School

Veertien jaar is hij. Elke morgen wordt hij door Arend met de taxi gebracht.
Bij mij, juf Petra heet het: school. Een veilige ruimte in de schuur, met als enige afleiding de hond, de kat en een paar vogels. Het ruikt er naar schuur.

Hij ziet met één oog niets en met het andere oog nog 30%. Zijn motoriek is slecht en met zijn korte-termijn-geheugen is ook wat mis.
Welke dag van de week het is, vraagt hij 10 keer per dag, mag ik de hond aaien,en…. poes: klap eens in je handen?
Op school lukte het leren niet meer, teveel prikkels.

Elke morgen beginnen we met een praatje, figuren leggen, een schrijfoefening op megaformaat en daarna de wipsommen..
Als aan de ene kant 3 blokjes liggen en aan de andere kant ook 3 is dat dan gelijk? Hij moet het even uittesten om het weer helemaal zeker te weten.

En welke dag is het ook alweer?
Daarna maakt hij zelfstandig zijn sommen over het tiental. 30+40. Die kan hij wel alleen, met tiental-staafjes. Je kunt ze gewoon tellen, echt niet moeilijk.
Dan is het pauze en drinken we thee en eet hij zijn appel. Hij vertelt de mop van het dop-ettertje en laat ons flink voor de koffie betalen. Hij is immers de ober…

Na de pauze doen we wereldorïëntatie: het menselijk lichaam. Hij leest alles netjes op toon voor en we plakken de stickers op de goede plek in het boek. We praten uitgebreid over bloedplaatjes en spieren. We proberen alles uit: wat is smaak? Ik haal zout, azijn, suiker en een stukje witlof uit de keuken.

En hoe gaat de ademhaling. We maken kniebuigingen, dansen en staan voor de spiegel, kijken of we alle botten ook zelf hebben.
Dan is het tijd voor Nieuws uit de natuur. De stoel wordt tot vlakbij het beeld geschoven. Alles wordt met interesse gevolgd. Het is nu ver in de herfst en er wordt verteld over de vogeltrek, heel interessant.

Als het laatste onderwerp afgelopen is vraagt hij: mag ik op het knopje drukken? Dat mag, als hij voorzichtig met mijn spullen doet.
We hebben nog een half uurtje over voor de pauze begint en we leren Engels.
Zie ginds komt de stoomboot. We zingen samen: look there is the steamer from far away lands. Aan het eind van de les kan hij het grootste stuk al alleen zingen. Hij is vergeten dat hij niet wou zingen omdat hij de baard in de keel heeft.

We gaan naar binnen. Hij mag de tafel dekken en de soep opscheppen.
Dan zegt hij: Ik voel me als een kip in het water…..
Dat idee had ik ook al en door hem vind ik mijn baan zo leuk.

Na het eten maken we een wandeling: naar het weiland, waar we ganzen kunnen bekijken. We nemen het fototoestel mee. Hij mag foto’s maken. Ook eentje van juf natuurlijk. Ik sta erop zonder hoofd. Zo ziet hij mij dus…

Op de terugweg bekijken we de plaggenhut op de hoek. Kijk die heeft gewoon gras op het dak, hij kijkt daar niet van op. Neemt het leven zoals het zich voordoet.

Pauze voorbij; weer aan het werk.
Kookles, dat vindt hij leuk.
Hij kan een recept lezen, als het maar stap voor stap genoteerd staat.
We herhalen veel. Dit keer maken we appelkoeken.
Wat hebben we nodig. Hij zoekt het allemaal op: bladerdeeg, ei, appel, kwastje en, o ja, eerst handen wassen. De appel krijgt hij geschild met de kaasschaaf. Het verschil tussen vruchtvlees en schil moet ik hem toch nog eens uitleggen…
Als de boel in de oven staat, kunnen we niveaulezen. Netjes op toon en om de beurt een hoofdstuk.
De oven piept. Het water loopt hem in de mond, wat ruikt dat lekker! Alles wordt netjes ingepakt voor thuis. Hij glundert bij het idee hoe lekker ze dit allemaal zullen vinden thuis, straks…

Dan hebben we nog een uurtje, we gaan geldrekenen. Want het is handig als hij later weet dat als je een brood met 10 euro betaalt, je dan nog geld terug moet krijgen. Elke week sorteren we alle munten. Hij krijgt al bijna door dat 50 eurocent iets anders is dan 50 euro, maar we moeten nog wel een paar weken dooroefenen.

Dan is het tijd. Zodra hij de hond hoort blaffen is er niets anders meer op de hele aarde dan de taxi. Als ik niet uitkijk zit hij al in de auto voor ik het besef. Snelle jongen!
Maar ik grijp hem nog net bij zijn jas!
Je vergeet je appelkoeken…
oja…

Schrijver: Tjilp, 4 juli 2007


Geplaatst in de categorie: school

2.6 met 5 stemmen 1.005



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Natasja
Datum:
6 juli 2007
Email:
ratelaartjehotmail.com
En zo laat een verhaal je even weten wat er ook allemaal nog belangrijk kan zijn. Wat je eigenlijk allang over het hoofd ziet en als makkelijk aanschouwt!
Dieren, goede aktie, of goed bedacht ;-)

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)