Jelena (deel 4)

De fles die op het nachtkastje staat valt pardoes om, je weet hem nog net op tijd te grijpen. Hij was al ontkurkt waardoor je de volle lading zoete witte wijn over je heen krijgt. Ik lach maar houdt me in. Beteuterd kijk je me aan, je hemd gedeeltelijk doorweekt door de wijn waarvan de druppels aan je gezicht hangen. Ik zoen je wangen schoon, en bedenk me dat dit een goed moment zou zijn... Een goed moment om in je oor te fluisteren hoeveel ik om je geef, dat ik van je hou. Zachtjes fluister ik in je oor: Schat... En op dat moment voel ik een koude stroom langs mijn rug omlaag gaan. Je hebt die wijnfles nog steeds vast en laat met een klein stroompje de inhoud beetje bij beetje langs mijn schouders over m'n rug lopen. Je bijt speels in mijn oor en lacht zachtjes, waarop ik bij mezelf denk: Het lachen zal je vergaan, meisje. Je speelt met vuur- tijd om je eens flink door te kietelen en vervolgens te dopen in het restant wijn dat nog in die fles zit.
Ik draai me van je af en in een reflex sta je op, omdat je precies aanvoelt dat ik het op die wijnfles gemunt heb. Giechelend verlaat je snel de slaapkamer, om je ergens met die fles te verstoppen. Maar ja, zo groot is je woning nou ook weer niet. 't Zal niet makkelijk zijn om jezelf onvindbaar voor me te maken in de vier kamers, die je vijfenzeventig vierkante meter appartement rijk is.
Ik pak een lap stof die toevallig in de buurt ligt van de grond en veeg de druppels wijn van m'n rug af. "Dit betekent oorlog! Maak je borst maar nat... anders doe ik het zodra ik je gevonden heb!", roep ik door de deuropening. Het is bijna muisstil in huis. Het enige geluid dat er te horen is komt van de vogels die in de appelboom voor het slaapkamerraam zitten te fluiten, en van de radio die de hele ochtend al dezelfde CD zachtjes op de achtergrond staat te spelen. Dan hoor ik plotseling de balkondeur dichtslaan, en het geluid van voetstappen op de metalen vluchttrap die van jouw balkon op de eerste verdieping naar de boomgaard achter het huis leidt. Ik ga op inspectie uit, vastberaden om je eens even goed de oren te wassen- met je witte wijn.
Ik loop door de woonkamer richting de grotendeels glazen balkondeur, waar de bordeauxrode gordijnen nog gesloten voor hangen. Voorzichtig houd ik het gordijn een klein stukje opzij om een blik naar buiten te werpen. De trap is leeg en mijn blik staart nu langs de vele bomen die de drie hectare grote appelboomgaard groot is. Er is in de wijde omtrek geen mens te zien. Het zonlicht schijnt direct in mijn ogen, wat het zicht bemoeilijkt en waardoor ik waarschijnlijk niet de kans krijg om jou eerder te zien als jij mij. Ik trek snel een ochtendjas aan en besluit om de buitenwereld maar eens nader te inspecteren. Ergens in die boomgaard moet jij zijn.
...

wordt vervolgd

------------------------------------------
De muziek die op de achtergrond speelde:

jelena buiten haico buiten haico

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.1 met 7 stemmen 543