HEKEL, DE DODE HOND EN DE BABY

(Hekel is een fantasie figuurtje van ongeveer 25 centimeter groot, dat vaak in de buurtkroeg woont.
Hij helpt, als een ongevaarlijke alter-ego, de chaos in mijn hoofd in balans te houden.)


HEKEL, DE DODE HOND EN DE BABY

‘De avond valt steeds vroeger naarmate we naar december kruipen’, knarst de rondborstige barjuffrouw die glazen poetst alsof haar leven er van af hangt.
Het groepje dikbuikige mannen dat al de hele middag de kop van de bar bezet houdt, mummelen en knikken haar om de beurt toe.
Mooie Vrouw zit met Hekel op haar schoot.
Ze heeft een stoel voor het raam gezet en turen ze met z’n tweeën naar de donker geworden lucht en de langzaam opkomende avond bewegingen van de steeds rumoerig wordende stad.
Soms vallen de oogjes van Hekel toe.

‘Hekel’, fluistert Mooie Vrouw,
‘Ben je nog wakker?’
Het wezentje opent zijn oogjes, knippert een paar keer goed en antwoord binnendsmond:
‘Ja , Mooie Vrouw ik ben weer wakker en kijk naar de zwaluwen die boven het dak heen cirkelen’.
‘Kijk daar!’ en wijst met zijn handje naar de plek.
Mooie Vrouw kijkt mee.
Haar ogen glunderen en vervolgt ze even later:
‘Vanochtend moest ik even huilen.’
‘Ik was uren alleen in huis lekker aan het rommelen met mijn muziek om me heen.’
‘Ohhh, heerlijk voor haar!’, denkt Hekel, maar zegt niks.
‘En toen kwamen de gedachten aan mijn hond en mijn zoon als baby, de binnenkant van mijn hoofd versieren.’
‘O, dat is prettig,’ interrumpeert Hekel.
‘Mooie herinneringen.’
‘Ja, ik was zo blij toen ik aan ze dacht!’
‘Zo blij!’
‘Mmmmm…’, zegt Hekel.
Het wezentje springt behendig op tafel en klopt op haar hand.
‘En daarna miste ik ze toch zo vreselijk!’
Ze slikt een paar keer en steekt een sigaret op.
‘Ho, wacht!’ , roept Hekel.
‘Je zoon is toch een mooie gezonde jonge man geworden?’
En je hond zeer oud gestorven?’
Hij fronst zijn voorhoofdje.
‘Leg het me uit, Mooie Vrouw.’
Ze zucht wederom en vervolgt:
‘Die eenheid miste ik even ,’
‘Die eenheid die je met je kind en ook op bepaalde momenten met je hond kan hebben, miste ik.’
‘Een baby is een baby en een dier is een dier.’
‘Dat is een oergevoel dat je alleen met een van jou afhankelijk kind of dier kan hebben.’
‘Én later, als dat voorbij is moet je de eenheid in jezelf gaan zoeken’, rapt Hekel wijs.
Mooie Vrouw luistert niet.
Ze mompelt verder:
‘Aan dat gevoel kan niemand ooit tippen.’
‘Niemand?’ spot Hekel.
Hij glimlacht breed, duikt sierlijk op haar schoot en nestelt zich knorrend tussen de warme plooien van haar zwarte strakke elastieke rok.
Mooie Vrouw lacht, tuurt naar de zwaluwen en houdt met twee handen Hekel koesterend in haar warmte vast.
De rondborstige barvrouw heeft blossen op haar wangen en is uitgepoetst.
De dikbuikige mannen geven elkaar nog een rondje.
De stad gaapt van haar eigen tevredenheid……

Hekel fantasie wezen fantasie wezentje

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

1.0 met 1 stemmen 332