Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Reisverhallen/ De aankomst deel 1 blz.4

Mijn vader stond me dus mooi niet op te wachten, ik had het kunnen weten. Angstvallig graai ik naar het briefje met zijn adres. Zou ik het nog hebben na die anderhalve dag durende reis? Zonder dat was ik nergens, letterlijk dan.
Gelukkig, mijn handen voelen klam aan en het papiertje was in een zweterig propje veranderd, maar het was te lezen. Nu nog uitspreken.
Wat staat daar, o ja dat was waar ook, de taxi moest een Blue Bird zijn, volgens zijn advies Dat was een bedrijf van de regering, en zou mij niet oplichten. Is toch fijn dat hij dat er even bij zei.

De glazen wand scheidde de Indonesische grond tussen mij en de luchthaven af, eindelijk. Door de menigte mensen wurmend richting OUT probeer ik een Blue Bird te zien en inderdaad zie ik achter een rij, gele wrakken een mooie taxi staan, met een blauwe vogel op het logo. De glazen schuifdeuren gaan open en doen mij als een rechtse hoek haast vloeren. Nou was ik al niet zo gezond uit Nederland gekomen, zo'n 20 kilo te licht, dacht ik daarnet het ergste gevoeld te hebben, schijnen ze toch nog airconditioning te hebben op dat vliegveld, want ik loop nu echt tegen een muur aan, van vocht en hitte. Dus dit waren de tropen...
Welcome to Indonesia. Dit was echt zwaar lopen.

Transpirerende en veel te veel aftershave gebruikende chauffeurs proberen mijn koffer af te pakken, sterker nog, de eerste keer dat ik een ruk voelde lag hij al in een kofferbak van een smerige wagen en zat de eigenaar al achter het stuur. Ja, dan moet je bij mij wezen, dus ik deed die kofferbak open, koffer eruit en liep verder. Die vent raar kijken. Nog aan mijn shirtje trekken ook, gelukkig was een licht zetje tegen zijn borstkastje voldoende om hem te doen zwijgen, al was ik net zo mager als hij.
Toch, dit gezeik gemengd met die hitte en die verschillende stinkende geuren deden mij tollen, en ik was blij dat ik bij mijn Blue Birdje was aan gekomen. Het beeld verandert direkt; een mooie schone auto geparkeerd voor een bosje samengesteld uit mooie vetplanten en palmsoorten. De chauffeur in rustig Engels vragend waar ik heen moest. Air-conditioning binnen, ik leefde weer. Er stonden hier nog meer Blue Birds, rijk en arm zeer gescheiden dus. Ik was gewaarschuwd voor die chauffeurs, van ja daar moet je even doorheen zonder te luisteren. En inderdaad was het weer niet anders geweest. Tot nu toe klopten de reistips van pa. Ik had liever gehad dat hij mij even opgehaald had of had laten halen, maar dat lijkt me logisch. Je weet heg nog stek hier.

Vanuit mijn taxi is de rit vanaf vliegveld naar de stad één lange saaie rit, van drie kwartier.
Alle voorstellingen die je van dit land had, en overtuigd was te zien zou krijgen, kreeg ik toen niet te zien. Ik was dan ook blij toen hij eindelijk van die rijksweg afdraaide, richting stad. Misschien dat er nu iets gebeurt. Het duurde niet lang of dat ik mij zelf betrapte dat mijn mond open stond van verbazing. Want voor mij probeerde - het stoplicht stond op rood - een man staande zijn scooter te balanceren met zijn vrouw en schoonmoeder of moeder op het zadel, opa achterop, twee kleine kleuters tussen zijn benen en de mooiste iets oudere dochter op het verroeste eens chromen rekje boven het voorspatboord. Origineel een hele familie op een scooter, zoiets verzin je niet. En het licht stond op rood, dat is balen dan.

Ik zag fietsen gemaakt van oude brommers, brommers gemaakt van oude fietsen. Autootjes gemaakt om brommers heen. Er reed een bus voorbij die geen knipperlichten had maar aan iedere kant een vent, wijd naar buiten hangend, en dat alles op teenslippers, die tegen de chauffeur schreeuwden, of hij naar links of rechts moest, stoppen of juist rijden. Ik zit in een film van Fellini, dacht ik bij mezelf. Wat een tafereel...

Schrijver: Franciscus Borst, 30 januari 2008


Geplaatst in de categorie: reizen

3.8 met 9 stemmen 322



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)