bleke lena, schizofrenie op de boerderie
Bleke Lena gaat weg. Met die gedachte was het allemaal begonnen in het hoofd van Boer Oostenbrug. Die gedachte kon hij niet verdragen. Bleke Lena was immers zijn lievelingskoe.
Dat die gedachte niet klopte wist boer Oostenbrug op dat moment niet, het was een gewone gedachte en hij hoorde er ook een stem bij van de DierenDokter, die zei dat ze ziek was. Boer Oostenbrug werd onrustig op die bewuste zondagmiddag en ging gauw kijken bij de koe. Het dier stond echter rustig in de wei en keek hem lief aan met haar grote ogen en warme neus. De boer streelde het dier en mompelde ”niet weggaan hoor, ik kan je niet missen…” Hij hield de pet over zijn oren gedrukt tegen de stem maar die leek steeds indringender te worden.
In paniek belde de boer zijn oude moeder op en vertelde verward en met overslaande stem zijn verhaal.
Al gauw kwam de buurman een kijkje nemen maar toen was het al te laat. Boer Oostenbrug was helemaal in de war! Hij molk de koeien drie maal per dag en de melktank was al helemaal vol. Ook had hij niets meer gegeten en niet meer geslapen en keek met grote angstige ogen naar zijn anders zo vertrouwde buurman. De dorpsdokter stelde vast dat Franeker ingelicht diende te worden en al gauw was boer Oostenbrug weg van zijn vertrouwde omgeving; de koeien werden door de buurman verzorgd.
In Franeker kreeg de boer pillen, smarties noemde hij ze, en hij dacht enkel maar “ik moet straks terug naar bleke Lena want zij is ziek!” Na drie maanden mocht hij voor het eerst weer naar huis onder begeleiding van de zuster en veel pillen in zijn hoofd.
Bij de aanblik van de Koe smolt het hart van de zo geteisterde boer en zijn ogen schoten vol tranen. De Koe dacht “ha, daar is de boer” en loeide uit herkenning. Voorbij is het eindelijk dacht de boer, Bleke Lena hoeft niet weg, ze is hier veilig op het erf en opgelucht streelde hij de witte vacht en legde zijn gezicht tegen haar aan.
Ziet u nu wel dat het een zieke gedachte was Boer, zei de zuster, het is een ziekte in uw hoofd maar nu wordt u vast weer beter en kunt u weer boer zijn, maar u moet wel uw pilletje elke dag inslikken hoor anders gaat ze echt weg. Ja ja, zei de boer en bleef vanaf die dag zijn smarties slikken, hij was veels te bang dat de koe echt weg zou gaan…
Bleke Lena snapte er niets van. Waarom was de lieve Boer zo lang weggeweest? Onrustig snoof zij aan zijn boeren kiel, er zat een luchtje aan, maar ze wist niet hoe of wat. De boer en de koe bleven nog lang en gelukkig bij elkaar. Op een zonnige zondagmorgen liepen ze samen een blokje om. De boer zei “weet je nog Lena dat ik weg was? Ja, zei de koe, ik miste je zo… Ik jou ook!, zei de boer en zweeg. De zon gaf een knipoog en de gedachten waren rustig. Een zwaluw vloog over. Goede dingen, die smarties, dacht de boer, en stak een sigaret aan, want dat deed hij sindsdien. Niet weggaan, niet weggaan, het denderde weer door zijn brein, maar hij wist, het klopt niet, en ik moet goed voor Lena zorgen.
Geplaatst in de categorie: ziekte