Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Door de ogen van mijn kind

Zoals op de Antillen het begrip 'buitenvrouw' bestaat, zo is mijn moeder in onze contreien de 'binnenvrouw.' Het was mijn moeder die dit woord gestalte gaf. En ik kan het weten, want wanneer ik ook thuiskwam, vroeg of laat in de middag, altijd en eeuwig was mijn moeder thuis. 'Wanneer ben jij er nou eens een keertje niet!' heb ik wel eens boos uitgeroepen.

Als ik binnenstapte dan zat ze altijd aan tafel. Niet met een pot thee, zoals u misschien zult denken, maar met pen en papier. Dan kon ze me aankijken alsof ze me in de verste verte nog niet had verwacht. Vervolgens een schichtige blik op de klok en dan riep ze: 'Is het al zo laat..?'

Schuldbewust sprong ze dan op en zette snel water op voor thee, want ze wilde een goeie moeder zijn. Vaak vond ik het fijn als ze thuis was, want ik kon mijn verhalen kwijt wanneer ik maar wilde. En verhalen had ik genoeg. Ooit was er een meisje in mijn klas ziek geworden. De meester had haar moeder gebeld, maar die was niet thuis geweest. 'Breng maar naar de mijne,' heb ik toen geroepen. 'Die is er altijd..!'

Maar soms vond ik het vervelend, want altijd een pottenkijker in de buurt is niet leuk. Nooit kon ik eens lekker mijn gang gaan, zoals andere kinderen waarvan beide ouders werkten. Eens flink de beest uithangen, de muziek knoerthard, of een vriendinnetje meenemen om stiekem koekjes mee te bakken. Dat zijn dingen die ik heb gemist.

En dan haar heimwee in de vakantie; daar werd je gek van. Heen verliep alles best en ook de eerste dagen had ik weinig te klagen. Maar daarna zag ik haar meer en meer naar huis verlangen. Daar waar andere mensen plezier hadden, daar verpieterde mijn moeder. Tien jaar geleden kampeerden we aan het Gardameer en we zouden nog twee dagen blijven, toen ze plotseling riep: 'We gaan inpakken, want morgen gaan we naar huis!' En wat ik er ook tegenin bracht, er viel niet aan te tornen.

Bij het vooruitzicht straks weer thuis te zijn, zag ik haar vrolijker worden. Met hernieuwde energie begon ze de tent op te ruimen en wat al in de koffer kon, ging erin. En de andere ochtend werd alles vliegensvlug schoongemaakt, ingepakt en de auto geladen. En op de terugreis had ze in gedachten de was al in de machine gepropt, de planten gecontroleerd op droog blad, de deuren en de ramen wagenwijd opengegooid en de post al doorgenomen. Zo tufte ze dertienhonderd kilometer aan één stuk door. Ergens overnachten was er niet bij, want ze moest en zou naar huis.

Het is er inmiddels niet beter op geworden. Ze is nog altijd graag thuis. Ze heeft een computer, waar ze niet achter vandaan te branden is. En sinds kort heeft ze ook Internet, maar ze durft er niet op. Het is haar allemaal veel te ver van huis.

Dit is in het kort zoals ik mijn moeder, de binnenvrouw, in mijn jeugd heb ervaren. Maar ondanks alle ergernissen over haar 'alom-tegenwoordig-zijn,' waar ik vaak stevig van baalde, is ze toch een beste moeder voor me geweest.

Schrijver: Areth, 4 september 2008


Geplaatst in de categorie: kinderen

4.8 met 16 stemmen 439



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)