Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Het huis

Tante Louise was nooit erg gezien geweest bij de familie Hertsenberg, maar haar overlijdens-annonce deed de deur dicht.
Onder haar naam stond ‘Zo, jullie hebben je zin’ en ‘Geen bloemen of ander vermaak’.
Louise had stil geleefd, afgezonderd van de wereld. Teleurstelling was haar Leitmotiv geweest.
Alleen haar nichtje Melissa had nog enig contact met haar gehad. Neef Johan had met Louise niets te maken willen hebben. Andere erfgenamen waren niet voorhanden.
De uitnodiging van familienotaris, Mr Jansinga, aan Melissa en Johan om de voorlezing van het testament bij te wonen wekte bezorgdheid. Tante was altijd onvoorspelbaar geweest.
Behalve Johan en Melissa waren nog meer personen aanwezig, die door neef en nicht met reserve werden bezien.
Er was een sober, stemmig gekleed ouder echtpaar, met rechte rug op de stoelen gezeten.
Naast hen hing een kaalgeschoren jonge man in een kapot T-shirt in zijn stoel onderuit. Zijn voeten in versleten sportschoenen had hij op een andere stoel gelegd. Hij rolde een sigaret, die hij zonder te vragen opstak. Een zoetige geur verspreidde zich.

De notaris las het testament met onbewogen gezicht voor:
“Gôh, dat we elkaar nu op deze manier weer moeten ontmoeten. Je vraagt je vast af waarom. Louise had geen geld, hebben jullie gedacht. Nou, dat heb je mis. Mijn financiële adviseur zit bij jullie”.
De jongeling stak traag een hand op. ‘Albertus is de naam.’
Neef en nicht kwamen overeind en bekeken hem ontsteld.
De notaris ging door."Hij heeft op Internet wat op de beurs gespeeld voor me. Ik mag hangen als ik weet hoe het allemaal werkt, maar ik kan welgesteld worden genoemd”.
De jongeman grijnsde. ‘Ze is strontrijk’.
De notaris knikte bevestigend. ‘Ja. Mevrouw Hertsenberg zit, eh zat, er warmpjes bij.’
Neef Johan kuchte. ‘Eh, meneer Jansinga …’
De notaris hield de hand op. ‘Moment, meneer Johan. Alles op zijn tijd. Ik moet trouwens een verzuim herstellen. Bij ons zitten mevrouw en meneer van Dam, die uw tante in haar laatste jaren hebben bijgestaan. Louise was behoeftig geworden. Reuma en excessief drankgebruik.’
De notaris trok het vest recht en nipte van een glaasje water. Hij las verder.
“De verdeling van het kapitaal. Ik kon, toen ik dit aan Hero hier dicteerde, een giechel niet onderdrukken. We beginnen met Roosje en Piet van Dam”.
Neef en nicht keken de notaris geschoffeerd aan. Hero? Die haalde verontschuldigend de schouders op. ‘Zo staat het hier. We waren goede vrienden.’
Hij vervolgde: “Lieve Roos en Piet. Ik heb de laatste jaren van mijn leven kunnen genieten ondanks mijn defecten, omdat jullie altijd klaar stonden voor me. Geld wilden jullie daarvoor nooit hebben, dus dat ga ik nu rechtzetten. Ik heb een pensioenverzekering voor jullie afgesloten en jullie krijgen tot die tijd een jaarlijks belastingvrij bedrag van dertigduizend gulden. Dat krijgen jullie misschien niet op, maar Hero zal jullie wel helpen met het beheren ervan.”
De notaris glimlachte verontschuldigend. ‘Mevrouw Hertsenberg wilde alleen maar in guldens denken.’
Piet en Roosje keken onbewogen uit het raam. Johan schoot overeind.
‘Dertigduizend? Belachelijk!’
De notaris knikte. ‘Gecorrigeerd voor inflatie.’
Was er een twinkel in het weledelgestrenge oog te zien? Het was moeilijk te zeggen. Maar de stem bleef krachtig en melodieus verder klinken.
‘Nu Melissa.’
Johan kon zijn woede niet onderdrukken. ‘Notaris!’
Jansinga keek over de gouden rand van zijn bril naar Johan.
‘Als u blijft storen, meneer Johan, zal dit langer duren dan nodig is en zal ik mijn honorarium dienovereenkomstig moeten aanpassen, ten laste van uw nalatenschap.’
Johan zweeg.
De notaris vervolgde het voorlezen.
“Melissa. Je bent eigenlijk een schatje, maar je hebt je laten overdonderen door de anderen. Je had indertijd met Francesco in Brindisi moeten trouwen en iedereen laten barsten. Ik kan dat natuurlijk niet goed maken, maar ik kan je wel de middelen verschaffen om je wat afleiding te bezorgen. Je mag kiezen tussen een belastingvrij bedrag ineens van honderdduizend guldens of een levensverzekering, waardoor je zelfstandig kunt gaan leven. Of een mengvorm. Bespreek het maar met Hero. Maar laat je niet weer naaien! Althans niet door je neef.”
De notaris, die een en ander met een zekere levendigheid had voorgelezen, kuchte nu preuts.
‘Het spijt me. Zo staat het er. Nu Johan.’
Die ging rechtop zitten. De notaris las verder voor.
“Johan krijgt eenmalig een bedrag van vijfduizend gulden. Bruto”.
Neef brieste van woede.
‘Hier ga ik een zaak van maken. Is ze nou helemaal be ….’.
De notaris hief de hand. ‘Ogenblik nog. Er is nog een legaat. Het huis.’
Johan nam weer plaats. ‘Huis? Ik weet van geen huis. Louise woonde op een flatje.’
Melissa keek hem liefjes aan. ‘Hoe kun jij dat nou weten, Johan. Je hebt Louise nooit meer gezien na die ruzie, ik weet niet meer wanneer.’
‘Jij dan wel?’
‘Jawel, ik kwam er nog wel eens.’
‘Oh, daarom heeft ze je ....‘
De notaris greep in. ‘Het gaat om dit pand.’
Hij toonde een foto van een streng gebouw met kleine ramen, omgeven door zwaar belommerde bomen en een hoog hek met zware gouden punten. Niet een zeer uitnodigend optrekje.
‘Dit is Tetsma Staete, op het platteland in Friesland. Niemand wil er wonen. Te afgelegen.’
Johan haalde de schouders op. ‘Wat moeten wij er dan mee? Dat kost kapitalen en ik zou er ook voor geen goud willen wonen.’
Albertus kwam loom overeind. Op zijn T-shirt werd nu de tekst ‘I love Loesje’ zichtbaar. Hij haalde zijn voeten van de stoel. ‘Misschien ooit later, Johan?’
De notaris ging haastig door.
‘Ze had Tetsma Staete verhuurd, maar hoorde dat er een sexclub in zou komen. Dat wilde ze niet en ze heeft de ondernemers uitgekocht. Het huis is nu aan Albertus nagelaten. Om volledig te zijn: aan dokter Albertus alhier, geriater. Hij zal daar een zorgcentrum vestigen voor dementerende ouderen. Alternatieve therapieën. Roosje en Piet zullen hem daarbij terzijde staan.’

De notaris sloeg het dossier dicht.
‘Dames en heren. Dit was het. Voor de verdere afhandeling verwijs ik u naar mijn medewerker, mevrouw Hemelsma. Goeden middag.’

Schrijver: hendrik
Inzender: Hendrik Laanen, 13 april 2009


Geplaatst in de categorie: familie

2.0 met 2 stemmen 181



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)