Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Slauerhoff-thee

Onlangs bleef mijn mond open staan van voortdurende verbazing, toen ik honderd gram speciale China-melange ontving van mijn ouders, die in Harlingen wonen, de stad van Simon Vestdijk, of meer van Anton Wachter? en off course de uitvalshaven voor vele vakantievierders naar enkele eilanden. Ook de stad waar ze de lekkerste kruidenbitter van Holland verkopen, maar dat terzijde. Enfin, op hun tocht door Leeuwarden, onmiskenbaar de stad van Jan-Jacob Slauerhoff ( 1898 - 1936 ), hebben mijn ouders, ware nomaden en speurneuzen, dus dat zakje thee voor mij gekocht, in de wetenschap dat alles van Slauerhoff mij wel zal boeien. Wat een geniaal idee van koffie- en theehandelaar De Goede Hoop om de grootste dichter ooit van ons brave kikkerlandje zo te eren, een eeuw na zijn geboortejaar drinkt men hem met Chinese, onderdanige charme. Er schijnt ergens op een uitverkoren schoolplein een buste van Slau's robuste hoofd te staan, maar is dit niet wat karig voor zo'n groot dichter? Kan 'Us mêm' ( een monsterlijk grote koe nog wel! ) niet vervangen worden door de ranke gestalte van de rasechte Fries in de vorm van dichter/scheepsarts Jan-Jacob Slauerhoff!? Of anders pal voor het station of neem gerust de hoofdstedelijke stadsbibliotheek, ook al zo verweesd en kaal zonder een waardig beeld van Slauerhoff op een waardige plaats. Ook vind ik op het theezakje het eerste couplet van het gedicht 'Woningloze', zouden ze nog andere gedichten van hem kennen, gezien de keurige plaquette op het geboortehuis aan de Voorstreek, hartje Leeuwarden. Daar zag ik wel ergens bovenin het winkelpand de originele reiskoffer van de 'Rimbaud van Leeuwarden'. ( Zie mijn prozagedicht 'Reiskoffer'! ). Ik heb hem betast, gestreeld en nog net niet opgegeten. Hij was niet te koop, anders stond hij binnenkort bij mij in de huiskamer te pronken. De balken van het plafond waren laag aan de voorkant, maar de hoogstintelligente jongeling had er een prachtig uitzicht over het hart van Friesland. Nu ontsieren lelijke spaanplaten met onooglijke lampjes de plafonds. Ook dit huis kent nauwelijks een waardige, museum-achtige ruimte, alleen die reiskoffer dan ( een door mij fel begeerd object! ), al is dat poëtisch gezien heel typerend. Het laatste familielid woont ergens in Grouw, wist ik los te peuteren, totdat ook die wel weg zal zeilen op het Pikmeer. Dan zijn er alleen nog de gedichten, maar wacht eens even, noem dat toch niet zomaar 'alleen nog', want nooit heeft een Nederlandse dichter ons een rijkere oogst nagelaten, dat bedoel ik zeker inhoudelijk. Tijdens een groot dichtersfestival in Deventer werd hij nog met gepaste eerbied voorgedragen door good-old Martin Ros en de Texel-beer Jan Wolkers. Slauerhoff leeft volop bij de poëzieminnenden, alleen die thee hé, die raak ik niet aan, die laat ik oud worden, net als die reiskoffer, die ik niet dagelijks aan kan raken of ik moet in Leeuwarden gaan wonen en de situatie uitleggen, bijvoorbeeld dat ik Slau's reïncarnatie ben en dat het dus een zielsdiepe behoefte is, een resterende karmaverwerking. Of zal ik toch maar tot heiligschennis overgaan en op een rustig tijdstip proeven van die thee, die al eeuwenoud is. Goed dan, ik zal erbij mijmeren over hoe lief Slauerhoff China had, hoe vaak hij er geweest is, ofschoon nauwelijks in de binnenlanden, meer in of rondom de havens. Ik zet er natuurlijk wel een glaasje Sonnema-berenburg naast en omdat ik graag een steentje wil bijdragen aan de commerciële Slauerhoff-rage heb ik alvast een kort maar heftig erotisch gedicht opgezocht voor de volgende zet, immers ach nou ja wie maalt er om, Slauerhoff-koffie!:

'Lieveling, schoner ben jij dan de heilige Foedsji,
Die maar één welvende sneeuwige top heeft,
Alleen bij het vroegrood één rozige spits toont.'

Schrijver: Joanan Rutgers, 26 november 2009


Geplaatst in de categorie: economie

4.0 met 1 stemmen 234



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)