Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

DECEMBER

Sinds een paar jaar woon ik in Frankrijk. Er gebeurt niet zo veel in een klein dorpje op het Franse platteland. Ogenschijnlijk onbelangrijke dingen kunnen daardoor weer aan waarde winnen.
Over dit soort zaken bericht ik maandelijks aan familie,vrienden en kennissen in Nederland.

-----------------------

DECEMBER


Hoewel niet zo groots opgezet als wij dat in Nederland, en met name in de grote steden, gewend zijn, beginnen de inwoners van ons dorp in deze tijd in een opgewonden stemming te raken.
Het koor repeteert voor een Kerstconcert; er hangen affiches voor uitvoeringen en bijeenkomsten.
De brandweer komt met zijn jaarlijkse kalender aan de deur en diverse liefdadigheids-instellingen maken dankbaar gebruik van het feit, dat dit jaargetijde, waarbij herinneringen de harten week maken, de bereidheid om eens diep in de beurs te tasten toe neemt.
In deze streek van Frankrijk wordt zelfs Sinterklaas gevierd.
Dit jaar heb ik de intocht helaas moeten missen, maar wat ik me van voorgaande jaren herinner is, dat Sinterklaas zelf niet zo veel van de onze verschilt; hoe zou dat trouwens ook kunnen want daar is er immers maar één van. Het aangetrokken Pieten-personeel echter verschilt wel degelijk van wat wij gewend zijn. Niets van ‘een knecht die staat te lachen’. Het zijn Pieten met een wilde haardos, die woest om zich heen kijken en dreigend met de roede zwaaien.
Zo hoort het natuurlijk ook, want ontzag moet er zijn en een klein beetje angst op zijn tijd kan een welkome bijdrage leveren aan een goede opvoeding.
Fransen hebben net zo veel moeite als Nederlanders om afscheid te nemen van de kerstversiering. Het hele jaar door kun je hier de kerstmannen vrolijk tegen de gevels op zien klauteren, om in december vervangen te worden door nieuwe exemplaren, want een doorsnee Kerstman is er natuurlijk niet op gebouwd om een jaar lang in weer en wind dienst te doen.
Ook gemeenten hebben er moeite mee om de kerstversiering telkens te verwijderen.
Sommige laten de verlichting dan ook het hele jaar hangen. Een dorpje bij ons in de buurt heeft op het gemeentehuis met lampjes de tekst “Bon Fête” aangebracht. Dat blijft altijd hangen. Want even de stekker in het stopcontact en het feest kan beginnen. Wat voor feest het op dat moment ook mag zijn. Simpeler kan het niet!
Het kerstfeest zelf wordt hoofdzakelijk in de familiesfeer doorgebracht. In Frankrijk is het de gewoonte om vrienden en kennissen in een restaurant, café of tijdens dorpsfeesten te ontmoeten. Het zal maar zelden gebeuren dat je voor een etentje bij hen thuis wordt uitgenodigd.
Een uitzondering daarop zijn kennissen van ons, Helma en Arnoud. Zij hebben in de loop van de tijd een goede band op gebouwd met hun buren Jeanine en Jean. Ze drinken regelmatig een borrel met elkaar en dat is altijd heel gezellig.
Jeanine is een hele lieve gezellige vrouw, maar met Jean ligt het toch wel even anders.
Buiten het feit om dat hij altijd een norse blik heeft, zodat je geneigd bent een straatje om te lopen als je hem tegen komt, lijkt het er op dat hij het spreekwoordelijke Franse chauvinisme heeft uitgevonden.
Jean is een uitstekende kok; hij weet alles van vlees, wild en gevogelte en ook precies wanneer en waarbij welke wijn gedronken moet worden
Voor zijn vrouw heeft dat het voordeel dat ze niet meer hoeft te koken, omdat ze er volgens hem toch niets van terechtbrengt.
Aangezien hij, wat betreft culinair niveau, op eenzame hoogte verkeert, meent hij ook het recht te hebben alles wat hem door anderen wordt aangeboden tot op het bot af te kraken.
Het tijdens een gezellige borrel aangeboden wijntje vindt hij niet te zuipen en ook de daarbij aangeboden hapjes kunnen zijn goedkeuring niet wegdragen.
Niet alleen op culinair gebied heeft hij een duidelijke mening. Toen Helma een keer van een brocante terug kwam en hem vol trots de door haar aangeschafte kopjes liet zien, beweerde hij, dat hij ze zo lelijk vond, dat hij zoiets nog niet cadeau zou willen krijgen.
Persoonlijk zou ik hier niet zo goed mee om kunnen gaan, maar volgens Helma houden zij en Arnoud van eerlijke mensen. Fijn, als je zo positief in het leven kunt staan!
Misschien heeft het er ook wel mee te maken, dat het in het Frans allemaal nét even anders klinkt.
Een tijdje terug hebben ze tijdens een van de feestdagen Jeanine en Jean uitgenodigd voor een etentje. Om aan de hoge verwachtingen te voldoen stelden ze een uitgebreid diner samen met daarbij uitgelezen wijnen.
Het nagerecht was nog even een probleem, maar gelukkig bood de plaatselijke bakker een oplossing. Geruime tijd vóór een feestdag kun je daar namelijk feestelijke taarten bestellen in verschillende smaken. Ze kozen voor een aardbeientaart.
Jean die maar moeilijk kon verkroppen dat hij in dit geval geen enkele invloed uit kon oefenen op de samenstelling van het diner, is een paar dagen van tevoren maar eens naar de bakker gegaan, om te informeren wat voor taart zijn buren besteld hadden. Toen dat een aardbeientaart bleek te zijn, heeft hij de bestelling ter plekke veranderd in chocoladetaart.
Op deze manier heeft Jean toch nog zijn onmisbare bijdrage aan het diner kunnen leveren en is het een geslaagd etentje geworden.....

Schrijver: frans brugman, 24 december 2009


Geplaatst in de categorie: woonoord

3.5 met 2 stemmen 182



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)