De hartchirurch.
Ik moet je heel even en ook heel fijntjes je opensnijden.
Ja met een aardappelmesje en met een prikkertje,ha,ha,ha!
Kijk lieve patiënt naar onze azuurblauwe mondkappen!
Wij professor Koppensneller en professor Hamertje tik gaan even je borstkas openen.
Duurt maar eventjes hoor!
Maar nee zei ik. Ik wil en durf dat niet te ondergaan.
Ook niet onder die fel rode lampenpit.
Ik pak mijn knuffelvarken en ik trek mijn sokken weer aan en spoed mij naar de nooduitgang.
Ik vind jullie hele enge mensen!
Nee zeiden de chirurgen. Wij zijn gediplomeerd. We hebben eau de cologne, om precies te zijn blauwe eau de cologne van het merk 711 al over je ribbenkast gesprenkeld!
Nu even een stukje gifgroene appel tussen je tanden. En dan doen wij naai- en verstelwerk aan je zieke pulmonalisklep.
Ondertussen zetten we een vierkante radio aan je oor en daarmee kun je luisteren naar het geluid van een wastrommel en van een wasmachine die de was doet!
Ik trok meteen mijn benen op en sprong van het operatiebed en rende naar de nooduitgang.
Ze wilden mij vangen met een grote wasknijper waarop stroom stond.
De heer Koppensneller en de heer Hamertje tik.
Die rare vierkante radio had ik nog steeds aan mijn hoofd.
Ze wilden zomaar zonder verdoving mijn borstkas openen.
Ik vluchtte het ziekenhuis uit en merkte al gauw tot mijn schrik dat professor Koppensneller met een wiel onder zijn voeten achter mij aanreed om mij te vangen met een reusachtige wasknijper van staal waarop stroom stond. Ik heb een bloedpreparaat van je nodig schreeuwde hij. Een wat vroeg ik angstig.
Een bloedpreparaat heb ik van je nodig schreeuwde hij weer.
Ik zei tegen hem dat hij meteen kon opdonderen met zijn zeer geheime apothekersbril op.
Niet veel later lag ik met mijn buik op een zilveren plaat, op mijn rug lag ook een zeer zware zilveren plaat.
Uit die plaat op mijn rug kwamen hele felle lichtexplosies.
En ook vanuit de zilveren plaat onder mijn buik en borstkas flitsten allerlei lichtflitsen. Ik zag een rood kruis op een grijze muur en wist toen meteen dat ik weer in het ziekenhuis was beland.
En toen kwam er een dokter met een zwarte schoot aan van lood en hij schonk me een groot glas met ranja.
Voor jou,ranja. Oranje ranja vroeg ik. Nee van lood, dat moet je drinken.
Zwarte ranja uit het ertsgebergte van puur lood, vloeibaar lood!
Nee dat mag ik niet drinken dokter Flitslampje want dan ga ik dood!
Nee het is geen lood maar een lichtgevende vloeistof.
Je benen moet je wel spreiden nu en je voeten op de koude plaat zetten!
En dan diep zuchten! Nog een keer graag diep zuchten! En nu zal ik dokter Flitslamp je hartje op de gevoelige fotoplaat zetten. Inademen even en je voetzolen op de koude plaat zetten.
home.nlGeplaatst in de categorie: ziekte
hartchirurg
239
Geef je reactie op deze inzending: