Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

de zeven dwergen

"Mam! Kimberly heeft m’n roze nagellak weer gejat!”
Een boze tiener van hoogstens zestien met lichtblond haar en een half opgemaakt gezicht stormde kwaad de trap af met een schreeuwend meisje achter zich aan.
“Niet waar, iemand heeft hem op mijn nachtkastje gezet,”
gilde het meisje met de bruine krullen dat achter de tiener aanliep.
“Ik wed dat Paultje het gedaan heeft!”
De tiener draaide zich woedend om:
“Over een uur komt Jonas me al halen en ik moet mijn haar nog doen en mijn lipgloss is weg!”
“Dat heb ik niet gedaan!”
De woedende tiener stormde weer de eikenhouten trap op en liet de deur van haar kamer met een klap dichtvallen.
“Kan het iets stiller Lindsey? Je lipgloss ligt in de badkamer tweede la rechts!”
Een depressieve moeder was bezig boterhammen te bestrooien en tegelijkertijd zonnebrand op het gezicht van haar jongste zoontje in de kinderstoel te smeren die pap naar haar smeet met zijn minilepeltje.
“Komt ie!”
Een jongentje van acht roetsjte de trapleuning af op zijn skateboard met zijn tweelingbroer op de hielen. Ze hadden allebei hetzelfde rode ijshockeyshirt aan en exact dezelfde bruine stekeltjes.
“Wat zei ik nou, niet skateboarden in huis! Ga naar boven en maak jullie huiswerk.”
Na de preek van hun moeder sjokte de tweeling mokkend de trap op met het plan uit het raam te klimmen.
“Als jullie het maar laten, vanavond anders geen eten!” riep hun vader die boos de trap afliep met een zakenkoffertje in zijn hand en een keurige smoking aan.
“Ja pap”
“Tuurlijk paps”
“Eindelijk, daar ben je Henk, kun je even helpen? De kinderen moeten naar school en Tim en Tom denken alleen maar aan skateboarden, Paultje ligt nog in de box boven, Lindsey heeft vrij maar wordt over een uurtje opgehaald door Jonas, Kimberly heeft nog niet gegeten, Sebastiaan ligt op zijn kamer heavy metal te luisteren en Lex blijft maar pap in mijn gezicht gooien!”
Zijn vrouw zag eruit alsof ze zo in huilen kon uitbarsten.
“Sorry Millie, ik moet naar m’n werk, ik zet Paultje en Lex wel even af bij de crèche, ik rij er toch langs.”
“Bedankt”.
Millie sneed de kaas en verdeelde de boterhammen in zeven verschillende broodtrommels op naam en riep de kinderen.
“Ik hoef geen broodtrommel mam, ik ga uit met Jonas, weet je nog?”
Afkeurend keek Lindsey naar haar roze broodtrommel.
“Ja sorry schatje, dat was ik even vergeten, ik…”
“Mam, je weet toch dat ik gaan kaas lust, daar ben ik allergisch voor, ik wil die van Tom!”
“Ja mama, en ik lust geen aardbeienjam, mag ik ruilen met Tim?”
Millie ruilde haastig de stickers op de broodtrommels om.
Henk plukte de peuter en de baby vlug uit de kindermenigte en griste snel hun broodtrommels weg.
Hij gaf iedereen een duffe kus ontweek een rondslingerde hockeystick en sloeg de deur achter zich dicht.
“Mam, Sebastiaan mag zijn koptelefoon toch niet op naar school!”
“Kop dicht kleintje”.
Hij sloeg de elf jaar oude Kimberly op haar schouder en ze zakte in elkaar.
“Sebastiaan, je gaat niet je zusje pesten omdat je vier jaar ouder bent dan zij, doe die koptelefoon af en trek fatsoenlijke kleren aan, dat zwarte T-shirt heb je al vier dagen aan.”
“Ik ben geen baby meer mam”.
Gromde Sebastiaan en zijn zusje lachte hem hatelijk uit.
Ze liepen met zijn allen naar de auto toen Tim riep:
“Mam, ik moet nog plassen hoor!”
“Ja mam, ik heb mijn huiswerk nog binnen liggen!”
Tom wees naar de deur en schreeuwde;
“De kat heeft nog geen eten gehad!”
“Dat regel ik, echt waar. Ga plassen en jullie huiswerk halen, wij gaan alvast, jullie fietsen staan in de schuur. Niet te laat komen!”
Millie stak de sleutel in het slot van de auto en Kimberly en Sebastiaan stapten mompelend in.
Hun moeder reed met een vaart weg.
“Help me eraan herinneren dat als we thuis komen ik een oppas regel” mompelde ze.

Het was inmiddels vrijdag en de meeste kinderen zaten op school, Lex zat in de kamer in zijn box op een minipiano te timmeren en Sebastiaan was vrij tot twee uur en was naar de bioscoop met zijn vriend Rik.
Millie hing de hele dag aan de telefoon.
“U begrijpt het niet, ik bedoel, zeven kinderen hebben is niet zo erg, ik zeg alleen maar… Nee wacht! Hang niet op! We hebben dringend een oppas nodig, hallo, bent u er nog? HALLO?!”
Met een nijdig gezicht hing Millie op.
Het was al tien voor vier en eigenlijk moest ze de kinderen ophalen toen ze ineens een envelop in de brievenbus hoorde kletteren.
Nerveus opende ze Millie de verzegelde brief.
‘Oppas nodig?
Zeven dwergen of meer?
Neem dan nu contact op met Julia,
Eikellaan 448.’
Er groeide een brede grijns op het gezicht van een moeder met zeven dwergen.

Merel Kuitert (11 jaar)

Schrijver: Merel Kuitert, 5 januari 2010


Geplaatst in de categorie: ouders

3.9 met 17 stemmen 571



Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Merel Kuitert
Datum:
23 januari 2010
Email:
mlkuitertkpnmail.nl
hallo mensen!
ik ben het, merel kuitert. Dit verhaal ben ik aan het schrijven op dit moment. Als je er nog een stuk op wil hebben (deel 2 van de zeven dwergen!) reageer dan even op dit berichtje, gewoon naar onder scrollen en typen. Veel commentaar heb ik namelijk niet. Laat je stem of commentaar achter!!! Hier zijn nog wat tips voor jouw schrijfcarriere:
1. nooit opgeven, als je het even niet ziet zitten, neem een pauze ofzo, maar stop nooit!
2. veel inspiratie komt van andere boeken, lees dus veel!
veel kusjes en schrijfplezier van merel
Naam:
Nicole
Datum:
13 januari 2010
Leuk verhaal Merel! Ik vind het leuk over je te hebben gelezen in het Udens Weekblad, ik wist niet dat je zo leuk kon schrijven. Wie weet liggen jouw verhalen straks in de winkels!
Succes!
Naam:
mama
Datum:
11 januari 2010
zit dit verhaal even tussendoor te lezen,
collega's kijken me aan omdat ik in de lach schiet, wat kun je toch beeldend schrijven; ik zie de wanorde zo voor me; leuk verhaal!!
Maar ja, ik ben natuurlijk een beetje bevooroordeeld...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)