Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Liesje en Pauline

Bij Paulines wat overijlde aanbod aan mij om Liesje in haar huis op te nemen was een aantal logistieke problemen buiten beschouwing gebleven.
Ze had een toko, die gerund moest worden, zoals dat in het hedendaags jargon heet.
Ze keek me schattend aan. ‘Wat wil jij?’
‘Ik ben je tweede man.’
Ze grijnsde. ‘Ik heb niet eens een eerste man. Maar ik begrijp wat je bedoelt. Jij zou de leiding kunnen voeren. In overleg met mij,’ voegde ze er haastig aan toe.
‘Niets liever. Ik haat verantwoordelijkheid.’
‘Behalve dan voor Liesje.’
‘Precies. En ik weet niet of ze mij zou missen.’
Maar daar greep Liesje zelf in. Eén van die momenten dat ik me afvroeg hoe haar geest functioneerde. Ze keek Pauline aan. ‘Paula?’ Haar afkorting.
‘Ja, meid?’
‘Mag ik met jou mee?’
‘En hij dan?’ Ze wees naar mij.
‘Komt in orde, jonge dame.’
De jonge dame giechelde. ‘Maar je moet hem wel goed vertellen waar. En hoe.
Doe ik ook altijd. Hij is niet zo slim.’
Weer zo’n moment waarop ik me afvroeg hoe het bij haar precies allemaal in elkaar stak.
‘Komt voor elkaar, meid.’ En ze gaf mij een knipoog. Hetgeen mij wel enigszins verontrustte...
Wel, om een kort verhaal niet onnodig te vertragen, er werd dus impliciet besloten dat we een totale verhuizing arrangeerden.
Aan Liesje ging dat alles voorbij. Ze richtte zich op de toekomst. ‘Paula?’
‘Ja meid.’
‘Mag ik dan ook...’ Ze brak af.
‘Wat meid?’
‘Nou, een beest.’
Oh hemel. Daar gingen we weer. Net als vroeger thuis. Mijn moeder wou een hond. En wie moest er altijd door weer en wind mee lopen? Precies. Ik zette al een waarschuwend gezicht, maar Liesje zei haastig: ‘Nou, ik vinnun cavia leuk.’
‘Tuurlijk,’zei Pauline, die buiten het bureel ook van de wereld niet weet. Cavia’s stinken en het kooitje moet verschoond. Regelmatig. En wie draait daar voor op?
Maar ik smolt voor Liesjes blik. ‘Goed hoor, meid. Als Paula het goed vindt.’
Die knikte afwezig.
‘Wat is er?’vroeg ik.
‘Nou, ik ben aan het denken.’
‘Waar aan?’
‘Nou, waar jij moet slapen.’
Verdomd. Ze had gelijk. Weer een visioen, voorshands ongedefinieerd.
Wie dan leeft ....

Schrijver: hendrik
Inzender: Hendrik Laanen, 19 februari 2010


Geplaatst in de categorie: liefde

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 169



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)