Kroonprins af

Poes Mickey is van zijn troon gestoten.
Door Maarten. Ja, allicht.
Poes Mickey kotst zijn eten wel verdacht vaak uit de laatste tijd.
Soms op een plek waar wij het nog niet hadden ontdekt (‘hè getverderrie, nee toch precies op de snoeren achter de gordijnen!’)
Soms op een niet te missen plek midden in de kamer.

Al naar het uitkomt loopt Moon of Toon hoofdschuddend naar de keuken om met een stuk papier en de glassex-spuit weer terug te keren. ´Psst psst.’
Maarten komt er gezellig bij zitten. Alle geluiden van ‘ploep, pssst psst´, tot ´doink, piep piep’, maken hem aan het schaterlachen. Met de ene hand hem tegenhoudend en met de andere de kots van poes wegvegend, spreken we hem vriendelijk toe: “nee, Maarten even wachten, bah, vies”.

Poes heeft het soms zwaar te verduren sinds er een mensje van zijn grootte door de kamer scharrelt.
De kamer, tot nu toe zijn domein en nu dat mannetje dat af en toe zo hard gilt dat poes van schrik wegspringt.
Die hem zonder erg zomaar van de sokken rijdt, dribbelend achter zijn formule-1 kar.
‘Kijk uit poes’, schrik ik regelmatig om vervolgens uit te roepen, ‘oh Maartentje, voorzichtig voor poessie!’
‘Poet, Poet’, zegt Maarten blij terwijl hij de raceauto rakelings langs de vacht van poessie scheert.
En Mickey, zo knap, trekt net op tijd zijn staart naar binnen.

De volgende dag tref ik ze samen aan. Op gepaste afstand van elkaar hebben ze zowaar iets dat op een verstandhouding lijkt. Al gebarend 'vertelt' Maarten iets tegen Mickey en poes die ruim de gelegenheid heeft om weg te lopen, doet dit niet.
Ik hou mijn adem in.
Maarten aait Mickey heel behoedzaam. Het is eigenlijk meer een beetje wapperen met zijn handje maar op de goede plek, op zijn rug en niet in zijn oogjes.
‘Goed zo Maarten’.
Maarten kijkt naar me op met zijn lieve smoeltje en Poes wandelt weg op zijn gemak.
Ik zucht even van geluk.

Nog geen tien minuten later scheurt Maarten met niets ontziende snelheid om de tafel met zijn favoriete race-auto. Hij loopt razendsnel de keuken in waar Mickey voor de zoveelste keer net op tijd wegspringt van zijn schoteltje met kipfilet.
Uit pure doodsangst neemt hij pardoes een vlucht door zijn luikje. Snel kijk ik naar buiten, de tuin in. Arme poes hijgt nog na van alle doorstane emoties. Dan voel ik een harde stoot tegen mijn enkels. Au!
Ik draai me om en til hem op, mijn kleine autocoureur. Samen staan we voor het raam, wang tegen wangetje en kijken naar Poes Mickey.
‘Poess’ wijst Maarten met zijn vingertje. ‘Goed zo Maarten’, zeg ik blij verrast.

Schrijver: Mohair
Inzender: Monique Louis, 20 februari 2010

moniquelouisplanet.nl

poes mensje concurre mensje concurrentie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 1 stemmen 267