Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Een middagje buurvrouw

Buurvrouw Joke zegt dat ze zich de laatste dagen niet goed voelt. Ze heeft buikpijn en een opgeblazen gevoel en heeft zelfs de afspraak met dokter Jenssen afgebeld met als reden dat ze zich niet goed voelt. De man vergeet van verbazing uitleg te vragen, verklaart hij later, dat ze met de fiets moet en zich daarvoor te ziek voelt had ze moeten zeggen, dan was hij die middag bij haar langs gegaan. Ik breng haar alsnog met de auto naar de dokter op aandringen van m’n vrouw.

‘Ik voel me opgeblazen’, zegt Joke onderweg. ‘Ach’ zeg ik, ‘Jij bent wat dik en dat voelt ongemakkelijk. ‘Ik ben niet dik, ik voel me opgeblazen’, zegt ze geïrriteerd, ik heb een ziekte onder de leden.

Na een minuut zwijgen vraagt ze: ‘Ken je Jenssen de nieuwe arts? ‘Ja, ik heb kennis met hem gemaakt’, zeg ik. Hij vertelde dat zijn patiënten hem nogal jong vinden en hij hun vertrouwen moet winnen. Ik zei toen dat elke eik als eikel begint. Hij keek me toen met gefronste wenkbrauwen aan; ik ben niet goed in troosten’. ‘Je meent het’, schampert ze.

‘Excuses voor m’n slappe lach gisteren’, zeg ik, ‘maar ik zag je nieuwe vriend en die ziet er nogal artistiek uit. Wat doet hij voor de kost?’. ‘Joop is pianist, op dit moment werkloos wegens een conflict met de dirigent. Joop begint altijd wat traag te spelen, dat is psychisch, maar hij haalt het orkest halverwege het stuk in. Niets aan de hand zou je zeggen maar de dirigent vindt dat hij de andere orkestleden moet bijhouden’.

‘Vanochtend toen ik de mayonaise van Calvé op m’n hotdog deed, hoorde ik de polonaise van Chopin op de piano’. ‘Ja, dat was Joop’, zegt ze.

Bij de ingang van de dokterspraktijk bots ik tegen iemand op die juist naar buiten komt, klootzak roept de vent, omdat het een klein mannetje is roep ik klootzak terug. ‘Jullie hebben dezelfde mening en worden vast vrienden’, grijnst Joke.

In de wachtkamer zit een vent, een parlesant die aan een stuk door zemelt en keihard om zijn eigen grappen lacht, de mensen balen van hem, één kijkt geboeid in een tijdschrift, de ander verdiept zich in zijn lege agenda, een onervaren patiënt is slachtoffer, die zit gevangen in de woordenstroom, hij ontsnapt door naar het toilet te gaan, ik heb hem niet terug gezien.

Op de terugweg ga ik langs mijn oom, men zegt dat hij met de dood worstelt en dat wil ik wel eens zien. Maar hij is alleen en ligt er rustig bij. Als ik vraag hoe het met hem gaat, glimlacht hij: ‘Henry, er zit geen toekomst in’.

We komen langs het dorp ‘Zeshuizen’, waar onlangs een explosie is geweest, iemand heeft over het oude naambord ‘Nergenshuizen’ geplakt.

Buurvrouw is gefrustreerd omdat de diagnose luidt: indigestie door overmatig eten. Ik heb haar gezegd dat ze bij ‘n volgend doktersbezoek op de fiets moet gaan, ze heeft met haar indigestie altijd de wind mee. Ze zwijgt op de terugweg als het graf.

Schrijver: Custor
Inzender: Janneke Koster Baas, 23 april 2010


Geplaatst in de categorie: welzijn

3.2 met 5 stemmen 493



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)