ROEMER DE KRUIDENIER
Het geurige zomerbos was vol geluiden van krachtig ondernemend leven. Tussen de bomen, die af en toe zacht kraakten, liep een oude man. Het was Roemer de kruidenier. Vroeger was hij de baas van een mooie, bloeiende winkel geweest. Nu genoot hij van zijn rustige nadagen, zonder druk zakelijk werk.
"Ja, als man van de handel heb ik het zeker gemaakt," mompelde Roemer tevreden. "Maar in de tijd, die nog voor me ligt, zal ik me óók bewijzen. Ik wandel nu in het bos om naar allerlei kruiden te zoeken. Ik ga straks een boek schrijven over munt, dille en citroenmelisse, over elk plantje dat bijzonder smakende sappen heeft. Ik, Roemer de kruidenier, zal als kruidendeskudige roem verwerven."
Al denkend en speurend kwam Roemer op een open veldje. Hij stond voor een poel, die in het zonlicht schitterde. Maar wat was er te zien?
Tussen het wateroppervlak en de bodem vertoonde zich het uiterlijk van een indrukwekkende bouwval. Tussen twee gebroken kasteeltorens stond een sterke, maar verbrokkelde muur.
"Is dat echt geen gezichtsbedrog?" vroeg Roemer zich af.
Het volgende ogenblik zei een stem binnenin hem:
"Dit overblijfsel van een mooi kasteel geeft jouw wezen weer."
Al peinzend slofte Roemer weer naar zijn woning. Hij woonde sinds korte tijd in een nieuw huisje, aan de rand van het bos.
"Moet ik mezelf nu vergelijken met zo'n oud, gehavend kasteel?" zat Roemer te dubben, terwijl hij achterover leunde in zijn armstoel. Ïk ben nu een grijsaard. Vrouw en kinderen heb ik nooit gehad, heb verder ook weinig verwanten. Maar ik ben nog geen levensmoede man met gebluste geest. In mij brandt vuur om een kruidenboek te gaan schrijven!"
De komende dagen deden de voeten en de gedachten van Roemer evenveel werk, ook zijn handen deden flink mee. Hij schuifelde tussen struikgewas door. Roemer probeerde zoveel mogelijk kruiden te vinden bij de kleine plantjes van het grote bos. Dat lukte ook best. Hij vond zeker wel genoeg om er een dik boek over te schrijven.
's Avonds zat Roemer aan zijn tafel, bij het wakkelende licht van een fraaie olielamp. Maar al die vellen papier... Wat kwam daarop? De pen schoof krassend heen en weer. Wat een verwarde woorden en doorhalingen! Roemer werd gekweld door een nare gedachte:
"Ik had toch wel zo'n mooi plan. Maar ik begrijp wel hoe ik ben. Wat ik wil, lukt me maar niet. Ik zit maar te kniezen, ben echt een verzuurde oude man. Ik vind alleen nog blijdschap door aan mijn vroeger kruidenierswerk terug te denken. Ja, de poel toonde mij een treffend beeld. Ik ben als de verlaten bouwval van een burcht. Vergane trots, eenzaam en vergeten..."
Er bleef van Roemer niets meer over dan een tobbende man, somber en lusteloos... Hij strompelde weer eens moedeloos door het bos. Zware, grauwe wolken hingen laag en triest boven de wereld. Ze schenen Roemers stemming te tonen. Traag sjokte hij voort, had nergens zin in, durfde niets te hopen.
Na een tijdje kwam Roemer bij de bekende poel. Het water was dofgrijs, volkomen roerloos. Opeens begonnen al die dichte wolken weg te zeilen. Over de poel zweefde een zuchtje vol zonlicht. Daardoor blonk het water op. Roemer zag weer het verlaten kasteel, doods en troosteloos. Maar wat veranderde dat aanzien snel!
Prachtige wingerd en klimop bedekten de verweerde muur en de ingevallen torens. In de kieren en gaten van de stenen, die nog zichtbaar waren, bloeiden allerlei bloemen. Zelfs struiken, vol vogelnesten en vlinders, sierden de bouwval, die nu grote vreugde uitstraalde.
"Wat prachtig dat ik het zo mag zien!" juichte Roemer. "Hier ben ik getuige van iets, dat steeds voortduurt, zo lang de wereld zal bestaan!"
Een boek over kruiden werd nooit door Roemer geschreven.
Maar zijn verdere leven sprak Roemer met de mensen over zijn denkbeelden. Het ging over zaden, halmen en sprieten. Deze maken onnaspeurbare reizen op de wind of in vogelsnavels. Na talloze gebeurtenissen vinden ze hun bestemming.
Planten en nesten geven steeds nieuwe bloei en jong leven aan oude stenen. Mooie gevels rondom het stadspark zijn niet te vergelijken met vergeten ruïnes in de wijde wildernis. Maar allebei kenen ze de alomtegenwoordige, ongeschreven geschiedenis.
live.nlGeplaatst in de categorie: individu
PLANNEN
490
Geef je reactie op deze inzending: