Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Brok - 4

Ik moet droomloos geslapen hebben want toen ik wakker werd zag ik in het ochtendlicht mijn huid als fluweel. Op de gracht ben ik ‘s ochtends altijd bezweet, want ik droom wat af. Normaal weet men niet waarover die dromen dan gingen, maar ik kan altijd een nauwkeurig verslag geven van mijn nachtelijke beslommernissen.
Nu was ik volledig ontspannen. In het zachte ochtendlcht zag ik mijn huid zich rimpelloos uitstrekken. Wel was wat meer golving zichtbaar, in tegenstelling tot vroegere jaren toen alles strak was. Maar de recente recensies van de gracht gaven op dat gebied alleen maar een hogere waardering te zien, van junoesk tot lekker vet. Persoonlijk was het mij worst. Het ging mij slechts om de geestelijke inhoud en die was nog onverdeeld schandelijk.
Het opstaan stelde ik nog even uit. In staande toestand eist de zwaartekracht zijn tol en wordt de generale impressie minder sprookjesachtig. Daartegenover komt de geest in bedrijf en daar mankeert nog niks aan.

Buiten hoorde ik gerammel van ijzerwaren en zacht geloei. Dat leek op koewerk. Ik keek uit het raam en zag een aantal beesten staan. Aan een daarvan zat boer Gerard met zijn hoofd tegen het beest aan en trok zacht, bijna liefkozend aan de uier. De stralen klaterden in een emmer. Het grote melken was begonnen.
De man keek op. ‘Goede morgen. Heb ik je wakker gemaakt?’
‘Ja, maar het had niet beter gekund.’
Ik zag hem opmerkzaam kijken. Ik keek naar beneden en zag hoe de boezem het raamkozijn beroerde. Mijn boezem wel te verstaan. Nou kon ik wel truttig me terugtrekken, maar een mens moet wat doen voor de gastheer, dus ik ik ging iets rechterop staan en boog verder naar buiten.
Hij keek van mijn boezem naar die hij onderhanden had. Hij knikte goedkeurend.
‘Kan ik de vergelijking doorstaan?’vroeg ik onschuldig. Zelfs op meters afstand zag ik hem kleuren.
‘Rustig maar, landman. Op de gracht ben ik heel wat meer gewend.’
Om dat landman moest hij eeen beetje grinniken. Ontspanning alom.

Ik reinigde en kleedde en kwam fris in de gaarde aan. ‘Mogge.’
Hij bromde wat. ‘Ontbijt jij?’
‘Niet als ik het kan vermijden. Koffie is van hogere urgentie.’
‘Ga maar naar de keuken. En neem voor mij ook een beker mee.’
Ik gaf hem de koffie en keek rond. Niets te zien. Ook niemand. En behalve het melken stilte alom.
‘Staat u alleen in het leven?’ Ontoelaatbare inquisitie, maar ik moest het weten als ik de dag rustig wilde doorkomen.
‘Juridisch niet.’
‘Met andere woorden...’
Hij knikte. ‘Binnen grenzen. En niet onder het melken. Enne...’ Hij maakte de zin niet af.
‘Enne wat?’
'Nou, uw spijkerbroek staat een beetje open.’
Ik keek naar beneden. Kalm trok ik de rits op. Men moet zijn grenzen kennen.
‘Is melken moeilijk?’
‘Nee.’
‘Mag ik...?’
‘Ja. Als Corinne geen bezwaren heeft.’
Ik keek rond. ‘Bent u dan gehuwd?’
‘Of anderszins.’, voegde ik er snel aan.
‘Deze koe heet Corinne.’ Op mijn andere vragen gaf hij geen antwoord. ‘Ga maar zitten.’
Hij ging achter me staan en geleidde mijn hand naar de uier. ‘Nu zachtjes knijpen en kneden. Met de volle hand. Niet trekken. Zo ja. Kijk maar.’
Ik kreeg het emmertje halfvol maar toen begon mevrouw te protesteren. Ze gooide nog net het emmertje niet om maar mijn beurt was over, dat was duidelijk.

Gerard trok me op. Niet overbodig want mijn lenigheid doet zich onvoldoende gelden in staande toestand.
‘We gaan koffie drinken. Een croissantje?’

-----
NB Schrijver dezes zal een paar dagen buiten bedrijf zijn.

Schrijver: hendrik
Inzender: Hendrik Laanen, 26 augustus 2010


Geplaatst in de categorie: overig

2.0 met 1 stemmen 125



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)