HEDENDAAGS SPROOKJE 2
't Is een stille morgen, vol lichtblauw en donkergrijs.
Lytse Boarn ontwaakt tussen de huizen van Grou. Hij zwerft over de stille, sluimerende straten, maar vlucht weldra voor opkomende drukte. Auto's vertrekken brullend. Fietsen doen ook van zich spreken. Kinderen fietsen of lopen naar school toe. Grote mensen gaan naar hun werk.
Lytse Boarn zoekt haastig naar een schuilplaatsje, gaat om de hoek van een huis heen. Aaah, heerlijke warme geuren waaien hem tegemoet. Hij vliegt het kleine raam van een bakkerij in. Lytse Boarn wentelt over gebak, dat pas uit de oven komt, duikt dan op gekneed deeg.
Fokke, het zoontje van de bakker, roept uit:
"Wat ziet dat er vandaag lekker luchtig uit!"
Hij kan zich niet meer bedwingen en neemt een hap van het geurige deeg.
"Rakker, laat dat!!" buldert vader, die Fokke een oorvijg wil geven.
Op een warme luchtstroom uit de oven drijft Lytse Boarn naar de winkel. Er zijn nogal wat klanten. Ze worden geholpen door de winkeljuffrouwen Tjitske en Minke.
Tjitske stopt gebakjes in een mooi papieren zakje.
"Zeg Minke, het zakje voor het gebak lijkt wel vanzelf open te gaan. Het is net of er een onzichtbaar kind in blaast."
"Tjitske, het is grappig dat de lucht ons nu eens helpt."
Lytse Boarn wil nog meer doen. Hij danst op de toonbank, tussen papiergeld door.
"Heee, ik leg mijn geld toch netjes neer," moppert een deftige dame. "Wie gaat er nou mee spelen?"
Bijna wordt Lytse Boarn gevangen onder haar hand, die snel toeslaat.
Geschrokken vliegt het zuchtje op en neer in de winkel. Terwijl de deftige dame Tjitske en Minke ten onrechte verwijten maakt, gaat Lytse Boarn naar buiten. Gelukkig voor hem gaat de winkeldeur zo vaak open.
Onder een stralende zon blinkt het Pikmeer met talloze knipperoogjes
Het geklepper van kleine levendige zeilen wordt af en toe overstemd door het luide klappen van een skûtsje. Uitgelaten luchtstromen duwen de vrolijke boten voort. Lytse Boarn glijdt vlak boven het water. Ach, hoe graag wilde hij in zo'n uitdagend zeil blazen! Daarnet heeft hij het geprobeerd. Hij ging zo lekker mee met die heen en weer slaande fok. Jammer genoeg duwde een harde windvlaag Lytse Boarn naar beneden, tegen het water aan. Het teleurgestelde zuchtje moet zich nu maar voort laten duwen en _ afwachten...
Maar die blauwe, glanzende verte! Ja, de verte wenkt. De einder haalt Lytse Boarn naar zich toe. Dat geeft hoop! Daar ergens wacht allicht onbekend geluk. Lytse Boarn probeert niets meer, denkt alleen nog aan "weldra."
Het levensmoede zuchtje is echter vol moed om rustig af te wachten, uitzien naar wat komt.
Een warme hemel van glanzend avondrood buigt zich over het water- en bosrijke Prinsenhof.
Lytse Boarn ligt op een rustige oever, onder geriefelijke struiken.
"Vannacht zal ik hier heerlijk uitrusten. Maar voor ik in slaap val, wil ik een héél lange ademtocht geven."
Hij ligt stil, maar blaast zo lang de avondschemer duurt. Lytse Boarns adem gaat over zomerhuisjes en langs vredig zeilende boten. Alle mensen, die het voelen, ervaren een innerlijke stem:
"Slechts te mogen zijn in het wijde, wonderschone Prinsenhof geeft de grootste vreugde."
live.nlGeplaatst in de categorie: vrijheid
VERKENNEN
297
Geef je reactie op deze inzending: