Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Hinkepootje, deel 4

Dagen en nachten gingen weer voorbij en tijdens deze dagen en nachten kwamen groepjes vrouwen en mannen bijeen in het donkere bos voor geheime vergaderingen. Het volk maakte zich zorgen, natuurlijk om de vele verdwenen mooie dochters die nooit meer terugkwamen en natuurlijk ook over de toekomst van hun koningshuis. En ook om de gouden appels veilig te stellen voor hun en hun kinderen. Want men vreesde de gierigheid van de nieuw op te volgen koning. En ja men wist allang hoezeer ziek de koning en zijn vrouw waren.

De koning heeft al de dood in zijn ogen gezien schetterde een vrouw.
En een andere vrouw gilde dat de prins een mooie meisjesmoordenaar was.
En wat te doen met de gelukshond van hem schreeuwde een straalbezopen man.
We weten het niet, nog niet gilde weer een vrouw.

Hinkepootje dat is zeker, hij is en blijft van ons allemaal was de eindconclusie.
Over de toekomst van de ellendige prins moeten we in het grootste geheim nog beraadslagen.
Hand in hand liepen de mensen het bos uit zingend liedjes over hun geliefde hond Hinkepootje. Hinkepootje wat kun je mooi kaarsjes aansteken,tra la lie,en ook Hinkepootje wat kun je de kaarsjes weer mooi voor ons uitblazen. En je maakt dat de juwelen glimmen en dat al onze bordjes en lepeltjes in goud veranderen, oh Hinkepoot,oh Hinkepoot redder in nood!

Wij willen allemaal een stuk van je, hij de staart,zij de snuit,en zij de rechteroog, en zij het hart en hij jouw lever,of we stoppen je in een hokje met tralies van zilver met wielen eronder, ha,ha,ha en verkopen je aan het buurland.

Hinkepootje,steek de kaarsjes toch voor ons aan,lelijke toverhond, ha, ha, en we zullen er voor zorgen dat die kaarsjes voor ons altijd zullen blijven branden!

Na een week begon de ultra geheime vergadering,er werd heel veel gesproken.En uiteindelijk werd er een besluit genomen.De prins moest vermoord worden.
Maar niet met geweld maar met de strikken van de liefde. En hij moest daarbij zijn lievelingsgerecht aangeboden krijgen, eekhoorntjesbrood in bessesap. En wel gedrenkt in rattegif. Een aantal mooie vrouwen zouden hem uitnodigen in het mooiste gedeelte van het bos gekleed in zondagse japonnen en hem uitnodigen voor dans met hen en vertier met hen.

En dan zouden een aantal mannen de toverhond roven en hem opsluiten in een hokje van zilver met daaronder zilveren wielen. En de hond verkopen aan de dikke koning van de buren. Dat was afgesproken. En stilletjes in het duister verlieten de mensen het bos.

De volgende dag werd weer zoals de traditie gebood de verjaardag van de regerende vorst gevierd.
Het paleis van goud lag nu in een dikke mist maar je kon de wenteltrappen in het paleis door de ramen nog zien,de wenteltrappen van goud die omhoog draaiden zonder eind leek het wel. Op het plein vanblauwe en witte blokken stroomde het volk toe.
Ook op deze dag kreeg het volk zoals gebruikelijk een gewone mooie rode eetbare appel, zoet en zacht en goed voor de tanden. Maar ook een echte appel uit goud.
Nu de dikke lakei kwam meteen al aanzetten met een grote schaal vol met gezonde zoete appels. De mensen graaiden er meteen naar en trokken een gezicht van gruwel en misselijkheid.Vervolgens wierpen ze de appels onder hun voeten en vertrapten de appels tot appelmoes .Die vieze rotzooi lusten we niet schreeuwde het volk.Weg met dat stinkende verrotte fruit gilden de mensen de goede lakei toe.

Maar lieve mensen zei de lakei ,dit zijn de lekkerste appeltjes van het land met de kleur van de wangen van het prinsje, rood als de morgenzon, zoet als een likeurtje, en vroeger waren jullie daarvoor zo dankbaar! Oprotten lakei schreeuwde het volk. Wij eisen ons recht op, namelijk de gouden appel wel te verstaan uit puur goud en twee onzen zwaar per appel uit goud , en we zullen het nawegen hoor!De lakei begon bang te worden voor de alsmaar bozer wordende menigte. Hij rende voor zijn leven weg.

De mensen moesten lang wachten op hun gouden appel. Uiteindelijk kwam er een lakei aan in zwarte livrei en deelde de appels uit van goud. Een begerige man nam meteen maar de hele schaal met gouden appels voor hemzelf mee en dat pikten de anderen niet zomaar dus ontstond er een vechtpartei. Er werd nu op leven en dood gevochten om de gouden appels en daardoor vielen alle appels van goud op de grond. Ze rolden over het plein van de koning. De mensen doken als bloeddorstige haaien op de wegrollende appels.

Ze vingen allemaal de appel en legden het aan hun hart. En toen gebeurde er iets verschrikkelijks.Uit de appels van goud verschenen hele lelijke en nare wormen.Het volk had nu even geen plezier meer in lief liedje over Hinkepootje die de kaarsjes aansteekt.
De gouden appels werden weggevreten door hele gemene wormen en die wormen grepen de mensen en vermenigvuldigden zich. Ze beten de mensen verschrikkelijk en in een mum van tijd zaten de mensen bedolven onder dit gewormte.

Ze vluchtten en gilden van de pijn en wasten zich met groene zeep in een teil met water. Uiteindelijk lieten de wormen los na de mensen verschrikkelijke beten te hebben toegebracht. De mensen kregen er nog maanden dag en nacht nachtmerries van. Dit konden ze maar niet vergeten. Uiteindelijk genazen ze weer en toen ze genezen waren zonnen ze op wraak.

Schrijver: cornil, 24 november 2010


Geplaatst in de categorie: rampen

1.0 met 2 stemmen 137



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)