Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Perspectieven

'Het is maar vanuit welk perspectief je het leven bekijkt!', zei mijn depressieve vriend mij op een avond vol rode wijn en joints als sigaren zo dik. 'Kom', zei ik, 'neem nog een bitterbal met mosterd of een blokje kaas!'. Hij tastte toe en kauwde de warme hap vermakelijk tot moes. Hij zei: 'Je kunt je hele leven beschouwen vanuit je eigen doppen, maar het totaalbeeld wordt rijker naarmate je andere visies aan je denkbeelden toevoegt.' Ik zei: 'Dat ben ik volkomen met je eens, maar je blijft toch een persoonlijke visie vasthouden.' 'Een ruimere, gewijzigde visie.', zei hij en hij schonk me nog een glas wijn in. 'Waarom ligt dat dikke touw in de achterbak van je auto?', vroeg ik. 'Ben je nou echt zo dom?', antwoordde hij, 'dat is voor als ik het allemaal echt niet meer aan kan en ik zo snel mogelijk een stevige tak ga opzoeken!'. 'Je bent niet echt een vrolijke gast!' 'Moet dat dan?' 'Wat is de ware reden van je zwaarmoedigheid?' 'Dat zal ik je vertellen, ik ben in wezen homofiel en praktiserend, maar aangezien mijn achtergrond streng calvinistisch is, zit ik met een heleboel gebakken peren in mijn gevoelige maag.' 'Accepteren ze dat dan niet in jouw familie en kerk?' 'Jóh, ze vervloeken je als ze daar achter komen!' 'Is dat dan een doodzonde?' 'Erger nog, een godslastering!'. We waren allebei wat onder de invloed van de dieprode druivenvocht, we besloten met de auto wat te gaan toeren. We kwamen stil te staan bij een oud, vervallen seminarie, waar we in ronddoolden als ontdekkingsreizigers met een hoogstaande missie. Mijn vriend wilde enkele stenen meenemen als een heilig souvenir, wat ik een goed idee vond, konden we onze toekomstige wijnflessen op neerzetten, stenen als onderzetters. Ik heb de volgende dag als een soort verrezen Sint-Franciscus bovenop een bostafel de dieren toegesproken, een preek voor hen gehouden, terwijl mijn vriend applaudiseerde. We hadden één keer een jongedame op bezoek tijdens onze nachtelijke drinkgelagen, maar die moest kotsen en we hebben haar noodgedwongen weg moeten brengen, terwijl ik haar in de auto tilde, met mijn dronken handen ruwweg over haar borsten gedrapeerd. In datzelfde dorp omringd door zalige boompartijen woonde er een eenzame boekhandelaar in een halfafgekloven huis in wat de winkelstraat moest zijn. We kochten er vaak enkele tweedehands romans of een vergeten dichtbundel. De boekhandelaar was alcoholist en nogal loslippig, wat we spannend en intrigerend vonden. Hij was een buitenstaander, een outlaw en een bohemien. Hij had zwarte tanden en een stoppelbaard en zijn kleren waren in geen maanden gewassen. Eten haalde hij voornamelijk bij de patatboer enkele huizen verder en verder bleef hij schuw en angstig in zijn stoffige boekenwereld hangen. Als wij op bezoek kwamen, ontdooide hij volledig en kwam hij met uitgebreide verhalen over zijn studententijd en verdere avonturen. Nadat wij ons ochtendontbijt in een bakkerij hadden genuttigd, kwamen wij langs de boekhandel van onze vriend en schrokken wij hevig, want er hing een mededeling op de entreedeur, dat wegens omstandigheden de winkel gesloten was. Later vernamen wij via de dorpskrant, dat er bij hem was ingebroken en dat hij zich hevig verzet had, waardoor de inbreker hem met een hard voorwerp keihard op het hoofd had geslagen, waardoor hij acuut het loodje legde. Hij was slechts 45 jaar geworden, wat ons verbaasde, want we dachten dat hij minstens 60 jaar was. We verlieten allebei deze woonplaats. We kwamen elkaar weer tegen in een klooster, maar geheel anders dan we waren geweest. Wat was geweest, was echt geweest. We waren vervreemd van elkaar, ook al liet hij net als vroeger mij nog zien hoe hij een orgel kon bespelen, de vertrouwdheid was verdwenen, het perspectief veranderd.

Schrijver: Joanan Rutgers, 22 november 2010


Geplaatst in de categorie: vriendschap

2.7 met 3 stemmen 404



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)