Vrijdag de 13e / geest (deel 1)
Vandaag is het vrijdag de 13de.
Ik, Cherly, 17 jaar, durf niet meer uit m’n bed. Bang wacht ik af wat er vandaag gaat gebeuren … Mijn moeder roept om te komen eten. Met een zucht stap ik uit bed. Net voordat ik weg ga, kijk ik nog snel naar m’n vertrouwde plekje. Dan sluit ik mijn deur. Met voorzichtige stappen ga ik de trap af. De trappen beginnen te kraken en al snel ben ik beneden, weg van die enge trap! Ik doe de keukendeur open en zie mijn mam, maar dan schrik ik. Ik gil. Achter haar zie ik een geest met een mes. Mijn mam komt naar me toe en ziet mijn lijkbleek gezicht. “Wat is er? Het lijkt alsof je een spook hebt gezien” zegt m’n mam. Ik antwoord: “ Eu nee, ik was geschrokken van een spinnetje.” Ze mocht absoluut niks weten wat ik echt zag, dat zou ik haar niet aandoen. Het zou haar teveel doen herinneren aan het mysterieuze ongeval van mijn vader.
Het is nu precies 13 jaar geleden dat mijn vader dood is gegaan, maar ik weet alles nog als de dag van gisteren. Pappa was aan het werk. Mijn mam en ik kwamen hem als verrassing bezoeken, maar op dat moment gebeurde het … uit het niets viel er een stuk rots op zijn hoofd. We renden zo snel als we konden naar hem toe. In paniek belde mijn moeder de ambulance en hij werd snel afgevoerd naar de spoed. Toen we daar aangekomen waren, zagen we de dokters druk bezig, tot plots er een dokter ons het nieuws kwam melden. Hij zou het niet lang meer volhouden, hij had een zwaar hersenletsel. De arts bracht ons naar het ziekenkamertje waar m’n vader lag. Toen we binnen kwamen opende hij zijn ogen en keek ons diep doordringend aan. Met zijn laatste adem zei hij wat er gebeurd was, hij vertelde over de geest. Het verhaal stokte, de geest verscheen, stak een mes in zijn hart en mijn vader bloedde dood. De geest zag onze reactie en lachte. Ik kon hem zien, maar mijn moeder niet. Hij zei tegen me dat hij me ging halen precies 13 jaar later. Het bloed liep van vaders bed af. Mijn moeder helemaal in shock en ik ook. De dood van mijn vader kon mijn moeder niet verwerken. Mijn moeder, moet je weten, is heel begaafd. Ze kan mensen helpen met kruiden en de meeste mensen genezen. Na de dood van mijn pap had ze de kracht niet meer om anderen te genezen. Haar hart was ongeneselijk gebroken.
De geest die achter haar stond kon ze niet zien, maar ik wel. Nog altijd lijkbleek ging ik aan tafel zitten. Mijn hart ging 300 km/h. Mijn ogen dwaalden rond op zoek naar de geest, maar die was verdwenen. Bevend at ik mijn boterhammen op. Gelukkig mocht ik snel van tafel. Ik wou hier weg en snel, ik vond het doodeng hier. Ik deed nog maar net de keukendeur dicht of de geest stond achter mij. Ik rende voor mijn leven naar boven. Ik begon gek te worden van angst! De geest lachte mij uit. Op het moment dat hij zijn mes in mij wou steken, duwde ik de deur tegen hem aan. Hijgend stond ik daar in mijn kamer.
Ik wist niet meer wat te doen. Ik was radeloos, moedeloos, maar vooral doodsbang. Ik zag nog net het mes door mijn deur gaan. Hier ben ik veilig, hier kan niemand mij vermoorden. Al het kwaad blijft buiten de deur. Ik ben hier beschermd, beschermd door de koepel die mijn moeder had gemaakt, toen ze nog mensen kon genezen. Ik zou uren willen huilen, maar ik weet dat het geen nut zal hebben. Ik moest een plan verzinnen en snel voordat ik of mijn moeder vermoord zouden worden. Ik dacht en ik dacht, uren gingen er voorbij.
Ik zette de tv aan en keek. Na een paar keer zappen trok een reclame mijn aandacht. Wil je een geest verjagen bel dan het nummer 04 938 726 82. Ik was helemaal door het dolle heen. Wat ik niet wist was dat de geest alles gezien en gehoord had. Ik maakte een vreugdedansje, nam de telefoon en belde er naar. Ik kreeg een vrouw aan de lijn. Ik wou net mijn verhaal vertellen over de geest toen plotseling de verbinding verbrak. Ik probeerde opnieuw te bellen. Ze nam niet meer op. Na een aantal mislukte pogingen wou ik het opgeven, maar toen hoorde ik een stem. Een ijzige, koude, zware stem.
“Hallo met wie spreek ik?” zei ik. Enkele seconden hoorde ik niks. Op het moment dat ik wou ophangen hoorde ik zijn stem weer. Ik kreeg er kippenvel van.
“Hallo met wie spreek ik?” zei ik weer. Hij antwoordde: “Kijk zelf maar naar buiten dan weet je wie ik ben.”
Ik keek uit het raam en zag de geest met zijn mes in zijn handen. Van schrik liet ik de telefoon vallen en gilde. De geest lachte me uit. “Wat is er, ben je bang dat ik je ga vermoorden of je moeder?” grijnsde hij. Ik was helemaal in shock. Ik kroop onder mijn dekens. Nog één keer keek ik naar het raam en de geest maakte een teken van ‘je gaat dood’.
Daarna verdween de geest.
Geplaatst in de categorie: overlijden
geesten
503
Geef je reactie op deze inzending: