Verdeel en heers.
Slot.
Zoon hoorde het verhaal verschrikt aan. Die kleine grijsaard daar in onze woonkamer was niet veilig meer, dus negeerde ik hem. Inmiddels had ik die montagehandleiding ook gelezen waarop stond dat het ding per se tegen een gladde wand moest en de wand is niet glad.
Dit was de éérste monteur die zijn eigen werk kwam afmaken. Hij wilde geen bon geven, maar hij wilde per se de naam van de monteur van gisteren weten. En was het Geas of zijn bedrijf? “Geen idee meneer, ik wil een bon.” Vasthoudend bleef hij binnen staan en eiste die naam. Tot vier of vijf keer toe moest ik hem verzoeken: “Wilt u NU weggaan!” Maar hij bleef staan en zei: “Als wij hem hebben geïnstalleerd, wat doet een ander bedrijf er dan bij?”
Met klachten bel ik de woningbouw. Dan komt er telkens een ander poppetje uit het doosje. Zo gaat dat met een huurhuis. Mijn doel is een kachel die het doet, want daar betaal ik voor, inclusief service én bon, en ik wilde dat deze kabouter vertrok. Hij keek alsof ik hem eruit zou moeten slaan. Wie schept de problemen: de burger of het overheidspersoneel? Rust en vrede in de keet was het enige dat ik wilde. Zoon stond erbij en de verbeten kabouter richtte zich tot hem: "Wat is de naam?" Zoon, met verbazing in zijn ogen, zei tegen mij:"Waarom geef je die naam niet?" Ik zei: "Ik ben eerlijk, ik weet niet hoe hij heet!" Toen kreeg ik een idee: ik gaf hem de tijden met het verzoek in die handige machientjes de naam op te zoeken.
Zoon onthutst: "Dit is huisvredebreuk."
De kabouter vertrok op lage poten.
Pas de tweede pinksterdag verliet de stress mijn lichaam, als in een weldadige eenwording met de vloer. Ach, waarom ben ik niet altijd rustig, beheerst, zelfverzekerd, ja standvastig, met kant en klare antwoorden, G’d minzaam nabij, persoonlijk als mijn broekzak, met een wijze glimlach, in stil martelaarschap, nooit een woord te veel.
Ach.
Als ik de Waarheid had, zou ik haar geven aan jou, maar ik heb de Waarheid niet. Ik ben In de Waarheid en die is bij G’d. Hij smijt zelfs zijn geliefde profeten genadeloos de arena in.
De vloek ligt niet op mijn kachel of op mij, en niet op de loonslaven. De vloek ligt op de westerse gefuseerde samenleving: Verdeel en Heers! Van de slang tot aan de draak voorspeld in de Bijbel. Familie en vrienden zullen elkaar verraden; geld schept verdeeldheid, zorg voor jezelf. En zo zal het gaan. Geloof me of niet, ik ben het zooitje gaan zegenen in mijn dagelijkse gebeden. Maar als de kachel kapot gaat, bel ik de politie.
En, geloof me of niet, maar er is opnieuw iemand die zich geroepen voelt de drempel van mijn ziel te bezetten.
'Hallo Meneer G'd, met Qieneke, hoe staan de zaken en wat wilt U dat ik doe?"
Geplaatst in de categorie: maatschappij
verdeeldheid
146
Geef je reactie op deze inzending:
Het is nu een jaar geleden, maar nog altijd als ik een monteur nodig heb, bruis ik van het wantrouwen.
Als kunstenaar kun je geen flutwerk afleveren, daar betalen mensen niet voor. Maar al die keren dat ik in de kou heb gezeten, werden de monteurs gewoon doorbetaald voor 'gedane arbeid'.
Verdeel en heers houdt in dat de één meer rechten heeft dan de ander, zodat vriendschap wordt vermeden en vijandschap ontstaat. Komt van het Latijn: Divide et impera.
Graag gelezen.