Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

A-sociaal gedrag.

''De bus komt er aan, Mien.''
Ze stapten in. Gelukkig was achterin nog een plaats vrij en hij nam plaats naast een deftige dame. Mien zat achter hem naast een bejaarde heer. Hij vond de dame er aantrekkelijk uitzien. Ze droeg een groen mantelpakje en een beige hoedje schuin op haar hoofd met een netje voor haar ogen en hij probeerde oogcontact met haar te krijgen. Toen dat lukte zei ze op een bekakte toon:
''Waarom kijkt u steeds naar me, heb ik wat van u aan?''

Hij zei:
'' Vindt u het fijn, dat ik naast u ben gaan zitten, mevrouw?''
Zij glimlachte nerveus, en zei:
'' Waarom zou ik dat fijn moeten vinden, zoiets zeg je toch niet tegen een medepassagier, een belachelijke opmerking van u, mijnheer.''
''Sorry mevrouw, maar ik vind het wel fijn. Mag ik dan uw hand vasthouden om mijn medemenselijkheid te tonen.''

Haar ogen schoten vuur.
''Mijnheer, u mag mijn hand niet vasthouden en u bent mijn type niet.''
Hij reageerde hier niet op en haalde een papieren zakje uit zijn jas, opende die met veel lawaai en haalde er een kadetje uit en nam er een hap van. Draaide zijn hoofd om naar Mien, en zei:
''Heerlijk, dat broodje tartaar met ui, daar ben ik aan toe, darling''

De dame weer:
''Vindt u het nodig hier te gaan eten, mijnheer.Ik word onpasselijk van die vieze uienlucht.''
Hij begon hoorbaar te smakken. Een meisje, die voor hem zat, keerde zich om, en zei:
''Eet niet zo vies, mijnheer.''
Toen deed hij zijn mond wijd open, waarin het fijngekauwde brood met tartaar te zien was, en knipoogde naar haar.
''U bent een vieze man'', zei ze.

''Je hebt groot gelijk, meisje'', zei de dame.
''Wilt u ook een hapje mevrouw'', en hield het half opgegeten broodje vlak voor haar gezicht.
''Man, doe niet zo vervelend'', en ze sloeg het broodje uit zijn hand.
Mien zag dat en werd woest, waarna zij het hoedje van de dame van haar hoofd trok en in het middenpad van de bus gooide.

Passagiers begonnen zich er nu mee te bemoeien en namen het op voor de dame. Over en weer werd er gescholden. De buschauffeur dreigde de bus aan de kant te zetten en de politie te waarschuwen. Wouter bond in en hield zich verder rustig.
Toch begon hij even later weer.
''Mevrouw, ik ga met Sinterklaas mijn kleinzoon verwennen.''

''Dat is heel aardig van u, mijnheer, mag ik dan vragen hoe u hem gaat verwennen.''
''Ja,ik ga mij als Sinterklaas kleden, vervolgens ga ik dan met mijn schimmel het dak op. Dan doe ik mijn tabberd omhoog en ga ik in mijn blote toges boven de schoorsteen zitten en kak ik een lange dunne drol, die dan met volle vaart naar beneden gaat en precies terecht komt in de schoen van die deugniet.''

''Het spijt me mijnheer, met u valt niet te praten, ik zoek een andere zitplaats.''
Maar dat was niet mogelijk, want alle zitplaatsen waren bezet.
De dame bleef nu voortdurend naar buiten kijken om maar geen oogcontact met hem te krijgen.
Het meisje voor hem keek weer om naar Wouter en vroeg:
''Mijnheer wat zit er in die schoenendoos, op uw schoot?''

''Ouwe schoenen, die ga ik naar de koningin brengen, want die spaart ze.''
De dame bemoeide zich er weer mee, en zei:
''Geloof die man maar niet hoor, meisje. Hij is niet goed snik.''
Wouter had weer een aanleiding, en zei:
''Mevrouw, u ziet er gespannen uit, waarom laat u zich niet masseren, ik ben masseur en houd praktijk elke dag tussen acht en vijf uur. Onder mijn handen wordt u een heel ander mens.
Mien begon hardop te lachen.

''U bent een schoft om mij zo lastig te vallen'', zei de dame
Mien hoorde dat.
''Hé ouwe, ze zegt, dat je een schoft bent, dat hoef je niet te nemen.''
Ze bukte over haar man heen en trok de deksel van de schoenendoos af.
Meteen sprongen twintig getrainde witte muizen overal naar toe met het gevolg, dat er een hevig tumult in de bus ontstond.

Vrouwen begonnen te gillen en de dame naast Wouter werd waanzinnig toen ze ontdekte, dat er een muis op haar hoedje zat.
De chauffeur had er nu genoeg van en bracht de bus tot stilstand. Via zijn mobilofoon vroeg hij assistentie van de politie. Wouter gaf toen de muizen opdracht terug te keren in de schoenendoos, door het Wilhelmus luid te zingen, want alleen daarop reageren de muizen, want ze weten, dat ze stukjes kaas krijgen.
De politie was snel ter plaatse en gelastte Wouter en Mien uit de bus te stappen. Toen zij buiten stonden volgde er een luid applaus door de bus, eindelijk die vervelende lui weg. Wouter stak nog zijn middelvinger op naar de vertrekkende bus.

De agent noteerde hun namen om een proces-verbaal op te maken, wegens het veroorzaken van wanorde. Thuis gekomen namen ze gauw een borrel.
''Zo Mien, dat was weer een fijne dag, dat moeten we meer doen.''
''Liever niet, want dat gaat ons weer geld kosten met die bekeuring, ouwe''
Ze hieven het glas, en riepen tegelijk:
''Proost.''

Schrijver: kees niesse, 19 juni 2011


Geplaatst in de categorie: pesten

5.0 met 1 stemmen 186



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)